Travma ve İyileşme
Judith HermanTravma ve İyileşme Gönderileri
Travma ve İyileşme kitaplarını, Travma ve İyileşme sözleri ve alıntılarını, Travma ve İyileşme yazarlarını, Travma ve İyileşme yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
''Artık kendime de teşekkür edebilirim, çünkü bir atı suya götürebilirsin ama onu içiremezsin. Lanet bir susuzluğun ortasındaydım; siz bana suya giden yolu gösterdiniz . . . istediğim zaman içebileceğim bir kaynak olmasa da . . . yaşam suyunun pınarı.
Mağdur yeni hayatındaki artan bir güç pozisyonundan baktığında, travmatik durumdaki güçsüzlüğünün daha iyi farkına varır ve bu şekilde kendi adaptif kaynaklarını daha çok takdir eder.
Özellikle travmatik bir çevrede büyüyen ve normalliği ilk kez yaşayan mağdurlara, bu huzurlu gündelik yaşam zaman zaman acayip gelebilir
...Şayet gerçekten "her zaman bir tiyatrocu olmayı istediyseniz'', mezarınıza bu sözleri pişmanlıkla söyleyerek gitmeyin. Küçük bir tiyatro grubu bulun ve katılın.
Artık görevi, olmak istediği kişi olmaktır.
Bu basit cümle -''kendime sahip olduğumu bilirim''- iyileşmenin üçüncü ve son evresinin amblemi olarak alınabilir.
...Özgür olduğumu hissettiğimden beri . . . ÜMİT duyuyorum ! Bir geleceğim olduğunu hissediyorum. Bir manikmişim ya da kafam bulutlu gibi değil, ayaklarımın yere sağlam bastığını hissediyorum. Hüzünlü olduğum zaman hüzünlüyüm, öfkeli olduğum zaman öfkeliyim. Kötü zamanlar ve karşılaşacağım zorluklar hakkında gerçekçi şeyler hissederim fakat bilirim ki, kendime sahibim. Bu çok farklı. Hayal edebileceğim bir şey değil bu , hiçbir şekilde değil. Her zaman bu özgürlüğü istedim ve her zaman bunu sağlamak için dövüştüm. Artık bu bir kavga değil -dövüşecek kimse yok- bu sadece özgürlüğümdür.
Başarılı bir ifşaatı hemen her zaman, hem sevinç hem hayal kırıklığı takip eder. Bir yandan mağdur kendi cesareti ve meydan okumasına şaşırır. Artık ailesi tarafından korkutulup sindirildiğini ya da yıkıcı aile ilişkilerine katılmaya zorlandığını hissetmez. Artık sır tarafından sınırlandırılmış değildir; saklayacak hiçbir şeyi yoktur. Diğer yandan ailesinin zaaflarını daha net görür.
Bazı mağdurlar failleriyle yüzleşmek isterken, pek çoğu aile üyelerini incitmeyecek sırları ifşa etmek ister. Mağdur acımasız düşman olabilenlerle yüzleşmeye geçmeden önce, ilk planda anlayışlı olabilen aile üyelerini göz önüne almaya teşvik edilmelidir.
Aile etkileşimleri o kadar alışılmış olduğu ve sorgusuz kabul edildiği için, görünüşte önemsiz sayılsa bile, hakimiyet ve boyun eğme dinamikleri sıklıkla yeniden yaşanır. Mağdur seansın planlanan görevini yapmaya ve açık temel kurallar koymaya cesaretlendirilmelidir.