Troilos İle Kressida
William ShakespeareTroilos İle Kressida Gönderileri
Troilos İle Kressida kitaplarını, Troilos İle Kressida sözleri ve alıntılarını, Troilos İle Kressida yazarlarını, Troilos İle Kressida yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
TROİLOS:Ne diyordum... tam içimi çekecekken,
Yüreğim ortasından ikiye bölünecekken,
Hektor ya da babam farkına varır diye,
İç çekişimi bir gülümsemeye boğdum,
Fırtınalı gökyüzünü güneşin ışığa boğması gibi.
Ama sahte bir gülüşe gizlenen dertler,
Kaderin insana birden zehir ettiği sevince benzer.
Sayfa 20 - 1 perde. 1 sahne
Bir yerde baş belli olmadı mı, En değersizler değerli görünür
İnsan övdüğünü kötülemiş olur, kendi ise övdüğü.
Seni, garez dolu düşman övmeli ki, Şanın yükselsin, göldere değsin!
Değer dediğin, bizim bir şeye verdiğimiz Değerden başka nedir ki?
HEKTOR: Ama değer, yalnız bizim kendi isteğimize bakmaz; Paha biçtiğimiz şeyin kendinde de, Sayılmaya sevilmeye değer bir kıymet bulunmalı.
İbadeti tanrıdan fazla büyütmek, Putlara delice tapmak olur.
Sevdiği şeyin gerçekten ne olduğunu bilmeden Kendi sevgisine körü körüne kapılan insan, Sapıtmış demektir.
Değer dediğin, bizim bir şeye verdiğimiz Değerden başka nedir ki?
Kendini beğenmiş adam kendini yer. Gurur onun aynası, borazanı, dalkavuğudur. Kendi yaptığım öven, kendi yaptığım yıkar.
Doğrulukta yarışacağız seninle.
TROİLOS: Ne güzel bir yarış! Doğru doğruyla savaşacak,
Hangisi daha doğru diye.
Gelecek dünyanın gerçek âşıkları,
Troilos'la ölçecekler sevgilerini.
Ahlar, yeminler, parlak benzetmelerle dolu şiirlerinde.
Yeni benzetmeler bulmaz olunca,
Sevgilerinin, gerçekliğini, çeliğin sağlamlığına,
Doğanın aya, güneşin güne,
Kumrunun eşine, demirin mıknatısa,
Dünyanın bir merkeze bağlılığına benzetmekten bıkınca,
Doğruluğu anlatan bütün benzetmeleri tüketince,
Doğrunun özüne varıp sonunda,
Troilos gibi doğru diyecekler; ve bu olacak, Yücelik veren şiirlerine.
Garip olan yazarın söylediği değil,
O bilinen bir şey, ama bundan çıkardığı sonuç garip.
Düşüncesini geliştirerek açıkça kanıtlıyor ki,
İnsanın başkalarıyla paylaşmadığı hiçbir değer,
Ne kadar gerçek, ne kadar verimli olursa olsun,
Kendi malı sayılamaz.
Bu değerler dünyaya yayılıp,
Başkalarınca beğenilerek biçimlenmedikçe,
Bunların ne olduklarını sahipleri de bilmez.
İnsanların övgüsü bir kubbe gibi,
Üstüne vuran güneşin biçimini ve sıcaklığını yansıtır
Zaman modaya düşkün bir ev sahibidir:
Giden konuğun üstünkörü elini sıkarken,
Gelen konuğa uçarak ellerini açar,
Ellerine sarılır onun.
Hoş geldin derken gülümser,
Güle güle derken içini çeker insanoğlu.
Ah, eskiden yaptıkları için,
Karşılık beklememeli değerli insanlar;
Kıskançlığın binlerce oğlu birbirini kovalamaktadır;
Yol verirsen, ya da kenara çekilip durursan,
Yükselen deniz gibi saldırır, en arkada bırakırlar seni;
Ya da başta koşarken düşen cins bir at gibi,
Geriden gelen aşağılık atların ayaklan altında kalır, ezilirsin.