Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Tünel
Ernesto SabatoTünel Yorumları ve İncelemeleri
Tünel yorumları ve incelemelerini, Tünel kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Tünel puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.110 üzerinden
Herkesin kaybolduğu bir tüneli vardır!
Kitap aslında bir cinayet romanı ama bana biraz türk dizilerini anımsattı. Muhtemelen kitap için ağır bir eleştiri oldu ama her türk dizisi kötü olmayadabilir.
Ana karakterimiz olan ressam Juan Pablo Castel'in, Maria Iribarne'yi nasıl ve ne için öldürdüğünü anlatıyor. Bu bir spoi değil aslında en başta verilen bir bilgi. Biz işlenmiş bir cinayetin nasıl işlendiğini okuyoruz. Nitekim bir cinayet günlüğü gibi düşünebiliriz.
Kısaca romanın genel hatlarından bahsedecek olursak; Castel bir resim sergisinde Maria'yı görüyor ve saplantılı bir şekilde aşık oluyor. Bu aşkın doğurduğu sonuçları okuyoruz. Hem bir cinayet günlüğünü hem bir toksik ilişkiyi anlatıyor. Kitapta bahsetmesede Castel' in obsesif kompulsif bozukluğu (sürekli tekrar eden düşüncelere sahip olmak ve sürekli tekrar eden davranışlarda bulunmak) var ve durmadan kendi kafasında biz senaryo yazıp onu düşünüp buna inanıyor. Maria'nın yaptığı her hareketi sorgular ve olayı başka şekilde ele alıyor. Aslında buna toksik bir aşk değil de toksik bir saplantı da diyebiliriz.
Bence okumaya değer bir kitaptı edebi açıdan bir doyum beklenmemeli ya da gizemli bir cinayet de beklenmemeli ama kafa dağıtmak için okunabilir. Her ne kadar türk dizisini anımsatsa da sevdiğimi söyleyebilirim. Karakterin kafasına girip gerçekten sürükleniyorsunuz. Çoğumuzda minimal düzeyde de olsa obsesif kompulsif bozukluğu olduğunu düşünüyorum ve ileri seviyesi bize neler yaptırır bunu da görüyoruz kitapta bu yüzden cidden okumanızı tavsiye ederim.
"Her şeye rağmen tek bir tünel vardı, karanlık ve yalnız: Benimki."
Oysa herkes öldürür sevdiğini...
Herkes öldürür sevdiğini deyip konuya Oscarlı bir dalış yapmak istiyorum. Wilde’nin bu muazzam şiirinin kitabın çok güzel bir özeti olduğunu bilmenizi istiyorum. Bana göre şiir bu kitabı kesinlikle tamamlıyor. Klişe cümleler vardır; İnsanı en çok sevdiği yaralar, dost kazığı acıdır gibi sayısız tümce sıralayabilirim. İnsanı elbette sevdikleri
“Aşk imiş her ne var âlemde, İlm bir kıyl-ü kâl imiş ancak.”
İnsanoğlunun muğlak bir varlık olduğunu hepimiz biliyoruz. Olmasa bile olması gerekirdi de bana göre. “Anlaşılmak kendini satmaktır.(F.P.)” Bizi anlaşılmaz kılan çok şey var. Ama öyle bir şey var ki her yerde her şekilde karşımıza çıkabiliyor. İnsanın en büyük kıvılcımı: Aşk. Hayatımızı
Kafasının içinde sürekli sözcüklerle oynayan takıntılı bir ressamın aşkını okurken, kadın karakterden çok ben bunaldım.
Bu kesinlikle aşk yada sevgi değil, bu tam olarak işkence.
Aşık olduğu kadını sürekli sorguya çeken, bıkmadan yorulmadan tekrar tekrar aynı soruları soran, sürekli bir açık bekleyen, bir çelişki arayan, en sonunda kadını öldüren bir ilişkinin hikayesi.
Arjantinli yazar Ernesto Sabato’nun ilk romanı olan Tünel, aynı zamanda birbirinden bağımsız da okunabilecek olan üçlemenin ilk kitabı (diğer kitaplar Kahramanlar ve Mezarlar ile Karanlıkların Efendisi). Tünel’de Sabato, insan ruhunun karanlık dehlizlerinde bir yolculuğa çıkarıyor okuyucuyu ve saplantılı bir aşka kapılan baş karakterimizin, entelektüel sancıları, yalnızlık ve kibriyle gerçeklikten ve diğer insanlardan kopmasıyla da perçinlenen bu aşkının kendisini bir cinayet işlemeye sürüklemesinin hikayesini anlatıyor. Bu antikahramanın ruhsal yıkımına, hezeyanlarına tanıklık etmek ilginçti. Aslında her insanın içinde olabilecek bir çatışmayı uçlarda anlatmak olarak da yorumlanabilir belki bu ama ben karakterin daha çok narsist ve obsesif kişilik bozukluğu resmi çizdiği izlenimine kapıldım okurken. Sonu başından belli olmasına rağmen, oldukça sürükleyici, merak unsurunun sürekli canlı tutulduğu, akıp giden, tek oturuşta bile okunabilecek bir roman. Sabato’nun yer yer okurun hayalgücüne bıraktığı kısımlar hoş olmuş. Yer yer okuru başbaşa bıraktığı sorgulamalar da hoşuma gitti. Şüphesiz kendisinden sonra yazılan pek çok modern romana ilham veren bu eseri ben de severek okudum. Bende derin izler bırakan, kurgusunu ya da üslubunu sıradışı bulduğum, unutamayacağım kitaplardan biri olmadı ama okuduğum için memnunum. Üçlemenin diğer kitaplarını da 2021’de okumayı planlıyorum.