Prof. Dr. Hüseyin Bağcı 1959 yılında Uzunköprü/Edirne'de doğdu. İlk, orta ve lise öğrenimini Uzunköprü'de tamamladıktan sonra 1979 yılında Almanya'ya giden Prof. Dr. Bağcı Alman Konrad Adenauer Vakfının verdiği Zeki Talebeleri Destekleme Bursu (Stipendium für Begabtenförderung) ile tüm üniversite eğitimini Bonn Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümünde yaptı ve aynı bölümde doktorasını tamamladı. İngiltere, Belçika, ABD ve Avusturya'da araştırmalarda bulunan Prof. Dr. Bağcı'nın üç kitabı ve uluslararası dergilerde 8 dilde yayınlanmış 60'dan fazla bilimsel makalesi bulunmaktadır. Dünyanın bir çok kıtasında 65 ülkede uluslararası alanda yüzlerce konferansa katılmış olan Prof. Bağcı ayrıca aralarında merkezi Londra'da bulunan Uluslararası Stratejik Araştırma Enstitüsü (IISS), Brüksel'deki Avrupa Strateji Grubu (European Strategy Group) ve Bonn'daki NATO Derneği üyesidir. Türkiye'de ise Dış Politika Enstitüsü Başkan Yardımcılığı görevini sürdürmektedir. Almanya'da Öğrenim Görmüşler Derneğinin yanı sıra Edirne Kültür ve Yardımlaşma Derneği üyesi de olan Prof. Bağcı ayrıca Türkiye'deki bir çok akademik dergide yayın kurulunda da yer almaktadır. 2000 yılından itibaren Uluslararası Kim Kimdir'de (International Who is Who) yer alan Prof. Bağcı 2000 yılında ODTÜ Üstün Akademik Başarı ödülüne de layık görülmüştür.
Prof. Dr. Hüseyin Bağcı halen Ortadoğu Teknik Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Bölümü öğretim üyesi olarak görev yapmakta ve üniversitedeki Avrupa Araştırmaları Merkezi as başkanı olarak bilimsel çalışmalarını sürdürmektedir. Prof. Bağcı evli ve bir erkek çocuk babasıdır.
Yakın tarihimizin bir dönemine damgasını vuran Demokrat Partinin dış politikasını irdeleyen bu eser siyasi tarihimizin çok tartışmalı olan dönemi ile ilgili birçok dış politika sorusuna yanıt vermeye çalışmaktadır. Kitapta hangi iç ve dış politika etmenlerinin Menderes Hükümetini yönlendirdiği; İngiltere, ABD ve Türkiye'nin Yakın ve Ortadoğu'ya ilişkin güvenlik çıkarları arasında nasıl bir ilişki olduğu, Türk Hükümetinin Kıbrıs sorununda aldığı tavır, 50'li yılların sonunda Yakın ve Ortadoğu'da Türkiye'nin sahip olduğu ağırlık üzerinde durulmuştur. Bu çerçevede Menderes Hükümetleri tarafından izlenen dış politikanın ana çizgileri üzerinde yoğunlaşarak o dönemin politik ruhu ile izlenen dış politika arasındaki kopmaz bağın irdelenmesi amaçlanmıştır.
