Türkiye'de Anarşizm Gönderileri
Türkiye'de Anarşizm kitaplarını, Türkiye'de Anarşizm sözleri ve alıntılarını, Türkiye'de Anarşizm yazarlarını, Türkiye'de Anarşizm yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kimliğin keşfi yalnızca farklılığın keşfi değildir, aynı zamanda kolektif bir boyunduruğun ve vahşetin de keşfidir. Kimlik politikaları, çeşitli alanlardaki toplumsal eşitsizlikleri, ayrım ve dışlama mekanizmalarını, toplumsal yaraları ve en önemlisi toplumsal tahakküm haritasını açığa çıkarmada ve görünür kılmada fazlasıyla etkili olmuştur. Her minör kimlik, iktidara karşı bir göçebe savaş makinasıdır.
Doğru soru, şiddetin gerekli olup olmadığı değil, ne türde bir şiddetin gerekli olduğudur”
“Ben ne istediğimi bilmiyorum ama ne istemediğimi çok iyi biliyorum.”
Bizim bütün yapmaya çalıştığımız çatlak bir ses çıkarmaktır
Özel olarak anarşist kimlikli bir yayınevi bulmak zor. Kaos’tan daha çok anarşist kaynak basan yayınevleri olmakla beraber, kendini anarşist bir kimlikle tarif eden yayınevi bulmak güç.
Bugün çok sayıda kadın vicdani retçi var. Erkek egemen zihniyetin en keskin işlediği militarizme karşı çıkıyorlar. Bunuda ilk başlatanlar anarşist feministlerdi. Sonra feminist hareket içinde yayıldı.
GATA’nın önüne, sağlamlarla çürükleri, yani eşcinselleri ayıklasınlar diye bir kasa elma bıraktık. Başka koşullarda olsa, bize çok ağır karşılık verebilirlerdi... Tanıtımlarımız hem sert hem eğlenceliydi. Mesela GATA’yı dünyanın en büyük gey porno arşivine sahip kurum olarak tanımlıyorduk. Çünkü GATA, rapor vermek için, kişiyi ilişki halinde gösteren belge istiyordu. Önceleri resim sonra video. Devlette hiçbir şey kaybolmaz, o kayıtlar mutlaka bir yerlerde duruyordur.
Sümerce’de özgürlük anlamına gelen “amargi", bu anlama geldiği bilinen en eski kelimedir.
Kara dergisi İzmir’e gelirdi ve okurduk. Yazılardan başka aklımda kalan, Kara’yı aldığımız da ellerimizin simsiyah olmasıydı. Arka kapak genellikle simsiyah çıkardı ve o karalık bulaşırdı. Bir metafor olarak önemliydi bu.
Bira, şarap, votka, viski ve anarşizm
“Öyleyse, kahrolsun sınırlar,kahrolsun milliyetler, kahrolsun bizi bölen din dogmaları, kahrolsun ‘senin-benim’ ayrımı ve nihayet, kahrolsun otoritenin varlığını haklıymış gibi gösteren ve dünya kardeşlik ve mutluluğuna zarar veren her şey.”
1908’e gelindiğinde, anarşizm mayası Ermeni devrimciler arasında tutmuş gibiydi. Yervant Odyan’nın Ermeni devrimcileri hicvettiği 1911 tarihli eseri Yoldaş Pançuni’de, Kropotkin, Bakunin gibi anarşist önderlerin isimleri Marx’tan daha çok anılıyordu. Yoldaş Pançuni ve arkadaşlan Van’da “devrimci kalkışma” ile ele geçirdikleri Surp Vartan Manastırı’nı “Kropotkin Manastın” yapmışlardı.
1890’da Tiflis’te kurulan Ermeni Devrimci Hareketi’nin önderlerinden Khristaphor Mikaelyan da eski bir Bakuninciydi.
Anarşistler, Türkiye' de muhalif sol söylemin değişip zenginleşmesine büyük katkılar yaptılar, ama anarşizm, aradan geçen çeyrek yüzyılda yaygın bir siyasal harekete dönüşemedi. Oysa anarşizmin efendisiz, mülkiyetsiz, özgürlükçü dünya tahayyüIlü, solun meşruiyet krizini bir türlü aşamadığı günümüzde her zamankinden daha fazla güncellik taşıyor.
Anarşizmin Türkiye'deki gecikmesinin tarihsel olduğu kadar "yapısal" nedenleri de vardı. Bu konudaki düşüncelerini aldığım Benedict Anderson, siyasal düşüncelerin de pek çok şey gibi eşitsiz geliştiğini hatırlatıyor ve anarşizmin coğrafi yayılımını alkollü içkilerle karşılaştırıyor. Anderson, tıpkı alkolde olduğu gibi anarşizmde de, Avrupa' da birkaç "ulus-üstü" kuşağın görülebileceğini söylüyor: Doğu'da votka; Iskoçya ve Irlanda'da viski; Bati Akdeniz ve Renanya'da şarap ve Isveç ile Belcika arasındaki bölgede ise bira hatları... Tıpkı şarapta olduğu gibi, anarşizmde de coğrafi merkez Italya, Ispanya ve Fransa'nin Akdeniz kıyılarıydı. Marksist hat, sanayileşmiş Kuzey Avrupa'da Almanya, Belçika, Kuzeydogu Fransa ve Ingiltere' nin bazı bölgeleri boyunca uzanıyordu. Doğu Avrupa'da ise halkçılık kuşağı etkiliydi.