Elimden hiç bırakmak istemeden, lütfen bitmesin diyerek okudum kitabı. Oldukça sade bir dille, akan bir hikayeyle yazılmış. Kitabın bazı yerlerinde ben bu kitabi daha önce okumuş muydum hissine kapıldım nedense.Azimli bir anne ve ilgilenemediği oğlu, aynı annenin kıymetini bilemediği annesi falan. Birçok kitapta ve filmde karşımıza çıkan bilindik ve alışıldık şeyler aslında. Ama bildiğimiz ve içinde olduğumuz dünyayla o kadar alakalı ki yazılanlar . Arkadaşımızla konuştuğumuz bir konu ile ilgili 1 saat içinde cep telefonumuza tanıtım reklamları gelen bir cağda yaşarken yazılanlar hiç de ütopik gelmedi. Kitap biraz Aeden i , biraz Fahrenheit451 i hatırlattı .
Ayşe Kulin, yıllar önce okuduğum Umut adlı kitabındaki hayatı "Hayat akan bir sudur" olarak tarif eder. Bu kitapta hayat tanımını daha da güzelleştiriyor ve şöyle diyor "...hayat akıyordu... önüne kattığı taşı, toprağı, yaprakları, olayları, anıları beraberinde sürükleyerek, durmaksınız akıyordu...yeni maceralara doğru" (sh.257)
Okuduğunuz ağır kitaplar arasında keyifle okuyacağınız bir kitap olacaktir
