Bazı hikayeler öyle içime dokundu ki boğazım düğüm düğüm oldu. Gözlerim doldu. O hikayelerdeki acıyı bende yaşadım. Hikayelerde yaşama tutunmaya çalışan insanların çaresizliği, samimiyeti, öfkesi vardı. Her yazar gibi Sabahattin Ali de yaşadıklarından ve yaşadığı dönemden etkileniyor ve ister istemez kalemine yansıyor. Onu farklı kılan bu yansıttıklarını pırıl pırıl bir üslup ile şiirselleştirmesi bana göre. Hikayeler hiç bitmesin istedim açıkçası. Keşke daha uzun bir ömrü olsaydı ve daha çok şeyler yazabilseydi. Işıklar içinde uyu güzel insan.

Çirkince öyküsü bir İzmirli olarak içime dokundu. Diğer öykülerde çok iyidi. Masalların verdiği mesajlar ise Sabahattin Ali'ye yaraşır cinstendi. Hepsi okurken insanı içine çekiyor ve gözünde bütün o betimlemeler canlanıveriyor.