Ne çocukluğum olacak benim, ne yaşlılığım. Geçmişim de yok. Şu anda, varoluşumu kanıtlayacak tek sen varsın (...) Bilmediğin, senin sonuncu olduğun. Sen uzandığım son köksün. Bu da çözülürse, beni bekleyeni çok iyi biliyorum.
Bir günde iki geceyi, iki uykuyu yaşayacak. Gün ne garip bir kavram aslında? Gündüzle gün, geceyle gün. Bir gündüzlü bir geceli günleri ne çok insanların? Onunsa hep yaşama dilimleri var.
O herkesle hemen konuşanlardan, gülen ve güldürenlerden biri. Oysa nasıl da alay ederdi böyle kişilerle, söyleyecek sözleri olmayanların çok konuştuklarını söyleyerek. Durmadan gülmenin, gerçekte gülünecek şeylere gülmeyi yok ettiğini söyleyerek.