Anneciğim
Günlerimiz geçmiyor. Her gün cepheye gideceğimizi söylüyorlar. Ama ne cepheye gidiyoruz ne de cephede kolay ölmemeyi öğretiyorlarmış. Sanki sadece cephede ölünürmüş gibi. Ama burada da ölüyor insanlar. Kimisi hastalıktan, kimisi soğuktan,kimiside açlıktan
Size uzun uzun yazmak istiyorum ama başaramıyorum. Belki on kez yazmaya çalıştım ama her defasında bir iş çıktı ben de böyle kısaca bitirmeye karar verdim
Cepheye gidersek oradan da yazacağım. Elimi kurşunlar alıp götürünceye kadar Hep yazacağım
Hepinizi çok özledim
Stephan