Ne zaman yürüdüysem bir gülün içine doğru
Bastığım topraklardan sular fışkırmıştır
Taşa tutmuştur çocuklar herkesin önünde
Sonra odalara kapanıp ağlamışımdır
Ne zaman yürüdüysem bir gülün içine doğru
Islıklandım, insan yüzüne bakamaz oldum
Anladım ki, üstüne sarı bir gül bırakılmış
Bir şiir kitabının ilk sayfasıdır bu dünya