Ulusların Etnik Kökeni
Anthony D. SmithUlusların Etnik Kökeni Gönderileri
Ulusların Etnik Kökeni kitaplarını, Ulusların Etnik Kökeni sözleri ve alıntılarını, Ulusların Etnik Kökeni yazarlarını, Ulusların Etnik Kökeni yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Soy miti ve kültürünün "soya dayalı" ve "ideolojik" türleri arasındaki fark ulusla, rekabet halindeki mitolojilerle ve sık sık farklı sınıflarla veya bölgelerle ilişkilendirilen sembolizm temelinde yaratıldığı zaman önemli hale gelir.
Antik Çağ'da ve Ortaçağ'da etnisizm üç ana amaç ortaya koyar: teritoryal restorasyon, soykütüksel restorasyon ve kültürel yenilenme. Bu üç alt tür arasında pratikte ciddi bir çakışma olmasına rağmen üçünü ayrı ayrı örneklemek gerekiyor.
Etnisizm daha çok kolektif bir harekettir; faaliyetleri ve çabası dış tehditlere ve içteki çürümeye direnmeyi, topluluğun gelenek ve göreneklerini yenilemeyi, çelişkili baskılarla tehlikeli biçimde bölünmüş üyeleri ve zümreleri yeniden eklemlemeyi amaçlar.
"Bizim topluluğumuz" imgesini ve dilini sağlayan bu daha geniş gelenek ve yaşam tarzıdır; bunların vurgusu "öteki topluluklar" ile ilişkiye geçince keskinleşir.
Kesinlikle ethnie aile-merkezli olduğu ve aslında büyük ve birleşik bir aile olma mefhumunu şekillendirdiği için üyeler kendilerini birbirleriyle kaynaşmış hisseder ve böylece aileden kalan kültürel mirasa bağlanırlar.
Antik Çağ ve sonrasındaki bütün halklar Asyalılara karşı nefretleriyle Mısırlılar, kendilerini evrenin merkezinde görmeleriyle Babilliler ve Çirıliler veya Müslüman Arapların Dar-ül İslam'ın bütün diğer uygarlıklardan ve vahiy kitaplarından üstünlüğüne inanmalarında olduğu gibi kendi "doğruluk" ve değer mefhumunu öteki toplulukların kaba ve anlaşılmaz tarzlarıyla karşılaştırmışlardır.
Etnisitenin yaygınlığının ve eşsizliğinin kanıtları sadece isimlerin, imgelerin, stereotiplerin, ritüellerin ve aktarımların var olmasında değildir, aynı zamanda süregelen kişiliklerin ve faaliyetlerin tasvirinde, bir o kadar da her yerde, bütün zamanlarda insan topluluklarını birbirinden ayıran yazı, yasa ve geleneklerdeki büyük
farklılıklardadır.
İÖ ikinci binyılın başlarında Aryan kabilelerinin Afganistan ve Orta Asya'dan kollara ayrılarak İndus vadisi ve Pencap'a indikleri ve tedricen Harappa uygarlığının daha koyu tenli, yerli Dasa halkını tabi kıldıkları örnekte görülür. Bu aşamada
belki uzun süredir yerleşik olan Mısırlılar ve Sümerler hariç etnik kaynaşma ve yoğun etnik duygudaşlık zayıflamış olabilir.