Unutmak Suları
A. Adnan AzarUnutmak Suları Gönderileri
Unutmak Suları kitaplarını, Unutmak Suları sözleri ve alıntılarını, Unutmak Suları yazarlarını, Unutmak Suları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Artık göğsümdeki susuzluğa hazırım,
unutalı çok oldu suları.
Sayfa 61
bir yangına daha uğrasam
bir ateş bulsam alevlerle baksam kendime,
kimliğimi alevlere üflesem kül olsam,
alevlere üflerim
zaman geçer fitil biter gün biter.
sussam, susar gibi öpebilsem uykularımı,
yıldızlara baksam gürültüsüz bir şiire uzansam.
yıldızlara bakarım,
bir ölüm günlüğü kadar kesin
bir şiir daha biter.
Sayfa 58
Bir Şehrin Son Günleri
Tek susuşta sonsuza böldüğüm o şehir
hiçbir șey tutuşturmuyor artık
artık ne bir ses ne çıplak bir infilâk
kalksam yalnız kendime uyanıyorum.
Suları tanıdım mı bilmiyorum
yalandı bütün sustuklarım, akşamlar yalan
bir zamandı ben de yaşadım
parklar çoktan kül șimdi, kuğular yalan.
Sen de dön ey yüreğim
yeni bir mevsim bul kendine
yeni bir aşk kur acemiliklerinden
beni unutma beni sev konuştur beni.
Konuştur beni,
en çok sustuğum yerden kanıyorum!
Sayfa 53
Çok yoruldum ne çok yoruldum
hep sulardan çaldım suretini.
Artık kelimeleri unut adını unutturma
ölüm gelir ölüm gelir
bir balkondan avluya
kalsın bütün beklediklerim
sonra beni günler ağlasın
sana ağlasın beni!
Sayfa 51
Durmadan genişleyen sessizliğinin neresindesin?
Suskunluğunu ne ile süsleyeceksin?
Şimdi soruların ötesindesin, evet!
Ama bir gün, bir yer seçmiş olacaksın kendine;
ya sulara çok yakın, ya yollar için dar!..
Sayfa 48
okuntu
Mevsimlerden denizi, inceliklerden en çok geçmişi özlediniz.
Sevgiyi kavramanın ağırlığı başlayınca
bizim gibi kaçmadınız.
Belki biraz ağladınız; bir gözyașı izi boyunca kanadınız.
Akşamlar ve parklar arasında dünyaya en çok siz yaraştınız.
Sayfa 41
Merhaba
Doğrul sesim yekin sesim
rüzgârların büyüsüne aldanma.
Belki bir güldür o hem yaralıdır
bir suçsuzun anısını tașıyordur.
Bir gün doğumudur doğuda
rengini bir çocuktan çalmıştır.
Bir başka sestir belki de eksilir
gitmekle kalmak arasında.
Doğrul sesim yekin ses
artık alışmalısın yalnızlığa!
Sayfa 37
Böyle geçiyor günler:
Sessiz yalın birkaç yalın söz gibi -yasak-
bir kitabın arasındaki!
Sayfa 36
bir rüzgâr gönderdim sana;
açılsın diye birer birer
bütün pencereler!
Sayfa 33
Ey yarim uçuk gülüşlü yarim
değişen tek sen misin zamanla.
Sayfa 27
Çoğul
Elimle değinirim sana
arar, bulur, birine gösteririm
bu köylü gecede seğiren
çete tadında sevgimi.
Bazan susarsın da hani
yankır söz aramızda
kaparım gözlerimi, gözlerin
ağan bir yıldızdaysa.
Artık hazır mısın sarmaya
yarasını öfkenin
unutmaya bu dili öğrenmeye
tenin sevincini.
Yarına hazır mısın
umuda, ışığa, karanlığa
apansız bir doğuma
çoğul'a hazır mısın!
Sayfa 22
Ne Gitti Ne Kaldı
Yaprak dökülür, omcalar soyunur
güz çimenleri yeșerir toprakta
bir asmada
bağbozumundan kalma bir salkımla karşılar insan.
Ne gitti, ne kaldı?
Tüm artıklar gitti
boyamalar, bezemeler, abartmalar gitti
bir küçük çeşme kaldı bir bağ yolunda
güze bakan.
Seni sordum dünyanın bütün çocuklarına
kuşlara, çiçeklere, ağaçlara seni sordum
seni çalıştım gün aģarırken, şafakla
bir ince şırıltı olup sabaha akmak için.
Sayfa 21
Birdenbire Sabah
Bir muștu iniyor gün
aydınlık ve anlaşılır
bir çocuk saflığıyla
bir gülüş gibi
terli çarşaflara sıkıntılara
geceden kalma karanlıklara
meraklı ve çiçeklerle örülmüş
bir muștu gün.
Yüreğim bir pencere șimdi
aydınlıklara
geçmişsiz ama sevdalı
yüreğim telaş telaş aydınlıklara!
Sayfa 20
Döngü
Sevincin yüzü güler ya, umudun çiçeği açar
ben de gözlerimi şafağa açarım
scvginin pinarında yıkayıp saçlarımı
sana öyle gelirim.
Kuşlar uykudayken daha, rüzgârlar uykudayken
uyanırım sessizce
düşer yola yine sana gelirim
sana 0 zaman gelirim işte;
unutmak için her şeyi
öğrenmek için yeni baştan!
Sayfa 15
GÖKYÜZÜ BİTEBİLİR
Bir gün birdenbire
duvarlar ses vermeyebilir
gökyüzü bitebilir bir gün
pencerenle birlikte.
Zaman gelir şarkılar eskir
yağmur diner rüzgâr esmez olur
yalnız adın kalır senden
yalnız adın kalır geriye.
Sayfa 14