Türk arkeolojisinin büyük ismi Ekrem Akurgal, 1968’de Almanca olarak yayımladığı Urartu ve Eski İran Sanat Merkezleri çalışmasında MÖ 9. yüzyılda Doğu Anadolu’daki Urartu uygarlığı ile aynı dönemde doğusunda gelişen Eski İran coğrafyasının sanat eserlerinin stilistik ve ikonografik özelliklerine dair arkeolojik bir bakış sunuyor. Akurgal, Urartu sanatının evrimleşerek gelişme gösterdiği dönemlerde doğudan batıya komşu olduğu tüm coğrafyaları –Frigya, İyonya, Yunan ve Doğu İran’a kadar Lur sanatı da dahil olmak üzere– etkilediğini vurgulamaktadır. İki yüz yıllık bir değişim içinde Urartu sanatının, Eski Urartu Stili olan Dairesel veya Çizgi stilinden Olgun Stile, buradan da Geç Urartu Stili olan Kübik Stile evrildiğini saptayan Akurgal; bu evrelerin tarihlendirilmesinde referans noktası olarak aldığı sanat eserlerinin ikonografik ve stilistik özelliklerinin, zaman ve mekânla uyumlu olmasına dikkat etmiştir. Kitapta, Urartu mimarlığından tapınak yapılarına ve anıt mezarlara, duvar resimlerinden çömlekçilik ürünleri ve bronz kazanlara, kazanların kulplarındaki insan, aslan, boğa ve yırtıcı kuş motiflerine ve tahta heykelciklere uzanan sayısız objeyi özgün eskizler eşliğinde inceleyen Akurgal, Luristan, Kuzeybatı İran’la Med ve Ahemeniş sanatını da bu bağlamda ele almaktadır.

Yazar:

Ekrem Akurgal

Çevirmen:

Emre Güler

Tahmini Okuma Süresi: 4 sa. 52 dk.Sayfa Sayısı: 172Basım Tarihi: 2022Yayınevi: Türk Arkeoloji ve Kültürel Miras Enstitüsü EnstitüsüOrijinal Adı: Urartaische und Altiranische Kunstzentr

ISBN: 9786257922098Ülke: TürkiyeDil: Türkçe

Türler:

Tarih,

Sanat

#3.742 Sanat türünde

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Reklam

Kitap İstatistikleri

230gösterim

Yazar Hakkında

Ekrem AkurgalYazar · 23 kitap

Ekrem Akurgal; arkeologdur (İstanbul 1911 – 1 Kasım 2002). 1932-1940 arasında devlet bursuyla Berlin Üniversitesi’nde arkeoloji eğitimi gördü ve doktorasını verdi. 1941’de Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Arkeoloji Bölümü’nde doçent, 1949’da profesör, 1957’de de ordinaryüs profesör oldu. 1958-1959 arasında aynı fakültenin dekanlığını üstlendi; 1943-1983 arasında Türk Tarih Kurumu üyesi olarak çalıştı. Avrupa ve Amerika’nın çeşitli üniversitelerinde konuk profesör olarak dersler ve konferanslar verdi. Arkeolojiyle ilgili hemen hemen tüm uluslararası kurumların üyeliklerine seçildi. Federal Almanya Büyük Liyakat Nişanı, Goethe Madalyası ve TC Kültür ve Turizm Bakanlığı Büyük Ödülü ile onurlandırıldı. Önemli bilimsel bir yayın olan Anatolia dergisinin kurucusudur. 1948 ‘de başladığı kazı çalışmalarını günümüzde de sürdürmektedir. Bayraklı, Foça, İzmir, Sinop, Daskyleion, Çandarlı ve Eryhrai’de kazılar yaptı. Kazı buluntularıyla Anadolu kültür tarihine ışık tuttu. İzmir yakınında, eskiden körfezde bir yarımada durumunda olan Bayraklı’da yapılan kazılarda İÖ 3000-300 arasında birbirini izleyen kültür katları ortaya çıktı. Akurgal, bu yerleşmenin antik kaynaklarda adı geçen eski İzmir olduğunu ve kentin adının İÖ 18. yüzyılda Kültepe çiviyazılı metinlerde geçen Tsmurna olduğunu ileri sürer. Bayraklı’daki en eski yerleşmenin Troya II ile çağdaş olduğunu ve Anadolu halkınca kurulduğunu saptadı. Bu höyükte İÖ 1050-300 arasında, İon uygarlığının tüm aşamalarını incelemek olanağını elde etti. Çalışmalarını kazı buluntularına dayandırarak Doğu-Batı ilişkilerinin ilkçağdaki durumunu ve Anadolu’nun bu dönemdeki yerini ortaya koydu. Mezopotamya’ dan Yunanistan’a kadar geniş bir alanı araştırarak ilkçağda Doğu-Batı ilişkilerinin karşılıklı bir alış veriş olduğunu saptadı. Güneydoğu Anadolu ve Kuzey Suriye’ de İS 1200-750 arasında yaşayan uygarlığa Geç Hitit Krallıkları adını verdi ve bu tanımı arkeoloji biliminde kabul edildi. Tüm araştırmalarında bileşime varmayı amaçlayan Akurgal, sayısız yayınlarıyla Anadolu kültürünü en iyi tanıtan bir bilim adamıdır. 1985′ te emekliye ayrıldı. Başlıca eserleri: Griechische Reliefs aus Lykien (Likya’daki Yunan Kabartmaları) 1942, Remarques stylistiques sur les reliefs de Malatya (Malatya Kabartmalarında Dikkate Değer Üsluplar) 1946, Spaethethitische Bild Kunst (Geç Hitit Resim Sanatı) 1949, Zwei Reliefs aus Sinope (Sinop’tan iki Kabartma) 1955,Die Kunst Anatoliens (Anadolu Sanatı) 1961,Orient una Okzident (Doğu ve Batı) 1966, Erythrai: An Ancient lonian City (Erythrai: Eski Bir İon Kenti) 1979, Eski İzmir I Yerleşme Katları ve Athena Tapınağı (1983).