Acıdan kasıldım.. Bu ay ne çok acı düştü gönlüme.. Okudukça kasıldım.. Daha acı ne olabilir derken daha da acısıyla karşılaştım. Ben kelimelerin ağırlığını taşıyamazken bunca acı o omuzlarda nasıl taşındı. Hani deler ya "Allah dağına göre kar verir." Herkesin gönül yükü kendine ağır geliyor işte.. Sır gönle düşen sırlar.. Bumerang misali bir sırrı ne kadar uzağa atarsan at. Kaç kat derine gömsende bir yerden filizlenip sarmaşık gibi sarıyor etrafımızı.. Bir annenin ailesinin dağılmaması için yapamayacağı bir şey var mı sizce? Anne şefkati.. Der susarım. Anneler ölümsüz olmalı.. Kaleminize sağlık..
"Sırlar ; sınırlarını zorlandıkça sırdır."
"O an anladım ki, geçmişten kaçılmıyormuş. Araya mesafe koyabiliyor, erteleyebiliyor, geciktirebiliryor ama asla kaçamıyorsun. Mutlaka bir gün bir yerde karşınıza çıkıyor, duvar gibi çarpıyor, istemesenizde gittiğiniz her yere sürüklüyorsunuz aslında. Uyuyor, uyukluyor Ama mutlaka bir gün hortluyor. Tam bitti, geçti, gitti dediğiniz an ;çok sert bir şekilde tosluyorsunuz. Kaleminizi merakla okumaya devam edeceğim. Gönül süzgecinize yüreğinize sağlık..
" Anladım ki, geçmişten kaçılmıyordu..."
" İnsanin sırlarının olması iyi bir şey değilmiş. Ağır bir yük gibi, enkaz yığını gibi...."
" Annesiz çocuk demek ; kimsesiz çocuk demektir.."
