Uyanış Gönderileri
Uyanış kitaplarını, Uyanış sözleri ve alıntılarını, Uyanış yazarlarını, Uyanış yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İstemiyerek, İvich'i Gauguin sergisine götüreceğini hatırladı. Ona güzel tabloları, güzel filmleri, güzel eşyaları göstermekten hoşlanıyordu, çünkü kendi güzel değildi, bu bir özür dilemeydi sanki. İvich onu affetmiyordu bu sabah, her zamanki gibi, tablolara manyak ve vahşi haliyle bakacaktı. Mathieu onun yanında çirkin, uygunsuz ve unutulmuş duracaktı. Buna rağmen güzel olmayı istemezdi: İvich güzelliğin karşısında daha yalnız oluyordu. Mathieu, «Ondan ne istediğimi bilmiyorum, dedi kendi kendine. Ve tam o sırada kızın, yanında parlak saçlı, uzun boylu, gözlüklü bir gençle bulvardan aşağıya indiğini gördü. İvich, yüzünü gence çeviriyor, aydınlık bir şekilde gülümsüyor; hararetle konuşuyorlardı. Mathieu'yü gördüğü zaman, gözleri sönükleşti, arkadaşına acele bir veda işareti yaptı ve caddeyi uyur gibi geçti.
Sayfa 72 - altın kitaplar yayıneviKitabı okuyor
<<Meselâ dairesine aldırış bile ettiği yok, orda başka bir yerde yaşayabileceği gibi yaşıyor, bana öyle geliyor ki, metresine de pek değer verdiği yok. Birisiyle yatması gerektiği için onunla kalıyor. Özgürlüğü gözle görünmüyor, onun içinde var. >>
Sayfa 43 - altın kitaplar yayınevi, karakter: borisKitabı okuyor
İhtiyarım. İşte bir sıraya çökmüş, gırtlağıma kadar kendi hayatıma batmışım, hiçbir şeye inanmıyorum.
Sayfa 63Kitabı okudu
Bu sabah kalktığım zaman daha şimdiden yarını yaşadığımı hissettim; bugün hiçbir şey ifade etmeyen bir gün. Onu benden çaldılar, zaten geriye de pek fazla zamanım kalmadı.
Sayfa 79
Hiçbir zaman gerçekten mutsuz olmamıştı: Her zaman başka yerlerdeymiş ve henüz tam anlamıyla doğmamış gibi geliyordu ona.
Oradayım kendi kendimi yudumluyorum, kanın ve demirli suyun tadını alıyorum, benim lezzetim, kendi öz lezzetim, varlığım. Varılmak budur; Susamadan kendini içmek.
Bir çocuk: Bir şuur daha, şaşkın bir ışık demeti dönerek uçarak, duvarlara çarpacak ve hiçbir zaman kurtulamayacaktı.
Sadece otuz beş yaş için yaratılmış insanlar vardı, -Mesela Mathieu- çünkü onlar hiç genç olamamışlardı. Ama bir sapık, gençliğini anlıyabilmişse, bütün hayatı boyunca öyle kalıyordu.
İhtiyarların göz yaşlarında kutsal bir hava vardı. İnsanın kötülüğüne Tanrı’nın döktüğü göz yaşları gibiydi bu.
Boris gözlerini kırptı. Yalvarır gibi bir hal aldı. Kendinden bahsedilmesini sevmiyordu; bu ona çok karışık geliyor ve içinden çıkamıyordu.
Lola elini Boris’in saçları üzerine koydu. “İçinde ne var merak ediyorum,” dedi “Bu beni korkutuyor.”
“Kendimi tanımak beni pek o kadar ilgilendirmiyor.” dedi sadece.
Biliyorum, dedi marcelle, bu bir amaç değil, sadece araçtır. Kendini kendinden kurtarmak, seyredip, yargılamak içindir: Bu istediğin durumdur. Kendini seyrettiğin zamanlar, baktığın şeyin kendin olmadığını, zaten var olmadığını sanırsın. Aslında idealin budur: Hiçbir şey olmamak.
“O zamanları arıyor musun? “
Marcelle kuru bir sesle cevap verdi:
“O zamanları mı, hayır; elde edebileceğim hayatı arıyorum sadece.”
Ben ne yapsam, boşuna oluyor. Sanki hareketlerimin sonuçlarını benden çalıyorlar. Herşey; sanki bunlara yeni baştan başlıyabilirmişim gibi cereyan ediyor. Yeniden başlamak imkânı olmayan bir iş yapmak için neler vermezdim ki!
Sayfa 412Kitabı okudu
"Tu ne sais pas aimer, tü ne sais pas
Jamais, Jamais tu ne sauras."
"Bilmiyorsun sevmesini, bilmiyorsun.
Hiçbir zaman, hiçbir zaman da bilmeyeceksin."
Sayfa 357Kitabı okudu
Muazzam bir sessizliğin ortasında yalnızdı; özgür ve yalnız. Çaresiz, mazeretsiz, kimseye baş vurmasına imkân olmadan karar vermeye mahkûm, ebediyen özgür olmaya mahkûm.
Sayfa 333Kitabı okudu