Barış ÇİÇEK
@bariscicek10
Bazı dostlar;
Olric
Hüsamettin Albay
Raskolnikov
Oblomov
Atticus
Pavel
Zeze
Martin Eden
Quasimodo
İnce Memed
Dünya
17 Kasım
284 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Nereden geldiğimi artık söyleyemem: tapınaklarda inançsızım; sitelerde coşkusuzum; hemcinslerimin yanında meraksızım; yeryüzünde kesinliğim yok. - Bana belirgin bir arzu verin ve dünyayı alt üst edeyim.
Sayfa 111Kitabı okuyor
Bilinç, varoluşun ruh yoluyla uğradığı erozyonun hemen ardından gelen boşluğu işgal eder.
Sayfa 103Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Kendini tapmayan kişi daha doğmamıştır. Yaşayan her şey kendisini çok sever, hayatın derinlikleriyle yüzeyini kasıp kavuran dehşet başka türlü nereden gelirdi ki? Herkese göre evrendeki tek sabit nokta kendisidir.
Sayfa 69Kitabı okuyor
İnsan, tam anlamıyla dogmatik bir varlıktır; dogmaları da, onları dile getirmediği, bilmediği ve takip ettiği ölçüde derindir.
Sayfa 69Kitabı okuyor
Bir varlığın hatasını derinlemesine anlayacak, ona maksat ve teşebbüslerinin boşunalığını gösterecek güçteyizdir; fakat içgüdüleri kadar kaşarlanmış, önyargıları kadar eski bir fanatizmi gizleyerek, zamana canla başla sarılmasına nasıl engel olmalı? İçimizde yakışıksız bir inanç ve kesinlikler yığını taşırız, kuşku götürmez bir hazine gibi.
Sayfa 68Kitabı okuyor
Hayat her an çürümekte olandır; tekdüze bir ışık kaybı, gecenin içinde yavan bir dağılmadır; âsasız, hâlesiz, aylasız...
Sayfa 62Kitabı okuyor
Evreni adaletsizlik yönetir.
Sayfa 47Kitabı okuyor
Zamanın cümlesinde, insanlar virgüller gibi yer alırlar; sense, onu durdurmak için nokta olarak hareketsizleştin.
Sayfa 37Kitabı okuyor
Bir ruh, sadece üzerine aldığı tahammül edilmez şeylerin miktarıyla büyür ve telef olur.
Sayfa 36Kitabı okuyor
Ötekilerin acıları bize; izah edilebilir ya da aşılması mümkün görünür: Yeteri kadar irade, cesaret ya da zihin açıklıkları olmadığı için acı çektiklerine inanırız. Kendimizinki hariç her acı, bize meşru ya da gülünçlük derecesinde anlaşılır görünür.
Sayfa 34Kitabı okuyor
Hükümsüz sırları biriktire biriktire, anlamsızlığı tekeline ala ala, hayat ölümden fazla ürküntü verir: Büyük meçhul odur.
Bunca boşluk ve anlaşılmazlık nereye varabilir? Günlere tutunuruz, çünkü ölme arzusu fazla mantıksaldır, bundan dolayı da işe yaramazdır. Hayat belirgin, tartışılmaz açıklıkta tek bir gerekçeye sahip olsaydı kendini yok ederdi; içgüdüler ve önyargılar tutarlılıkla temasa geçtiklerinde ortadan kalkarlar.
Sayfa 17Kitabı okuyor
İdeal bir şekilde zihni açık, yani ideal bir şekilde normal insan, içindeki hiçlikten başka hiçbir şeye tutunmamalıdır.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Eğer dünyadaki konumumuzu doğru olarak anlayabilseydik; eğer kıyaslamak, yaşamaktan ayrılmaz olsaydı, mevcudiyetimizin ufaklığının açığa çıkması bizi ezerdi. Ama yaşamak, kendi boyutlarına karşı körleşmektir...
Sayfa 13Kitabı okuyor
Başkalarının işlerine hiç karışmadığı zaman kişi kendi işleri için o kadar endişe duyar ki, kendi benliğini bir dine çevirir, ya da tersten havarilik yaparak benliğini yok sayar:
Evrensel oyunun kurbanıyızdır.
Sayfa 12Kitabı okuyor
Yeisle birleşeceğim ruhuma karşı,
Ve düşmanı olacağım kendimin.
Sayfa 9Kitabı okuyor