Vahşetin Çağrısı
Jack LondonSözler ve Alıntılar
Gölgeler arasnda belirip kaybolan bir baka gölgeydi.
Damarlarnda kabaran hayat cokusu, ona muhteem bir ak gibi geliyor, sevinli bir ykselii andryordu, sanki bu takn hayat, onu kendinden geirip beden kafesini paralayarak iinden kacak, dnyann her ke bucana yaylacakt.
Bir deliyle deliliği arasına girmek boşa zaman harcamaktı. Dünyada fazladan iki üç deli yaşasa bile, yaşamın düzeni değişmezdi.
Hayatın dalga dalga ilerleyişinin, varoluşun dalgasının kıvancı, ölümün dışında her şeyin varolduğu, yaşam ateşiyle yanan ve tırmanan, kendini hareketlerle ifade eden, yıldızların altında ve kıpırdamayan ölü maddenin üzerinde zafer kazanmışçasına uçan bedeninin her bir kas, eklem ve sinirin verdiği neşe ruhunu sarmıştı.
Hayatın ne kadar çocuk oyununa benzer bir şey olduğunu simgeler gibi, eski şarkı içinden dalga dalga yükseldi.
Uygarlaşma, insanların yabani yaratıklardan daha üst bir düzeye yükselmesi anlamına gelmekle birlikte, en uygar insanlar arasında bile, bencillere ve zalimlere rastlanabilir. Ancak hayvanlara içten gelen bir şefkatle, sevgiyle davranan, onlara özenle bakan kişiler, yani gerçek hayvan severler, iyi insan olma niteliğini hak eder.
Hayatın doruğu demek olan bir kendinden geçiş vardır, yaşam bunun ötesine yükselemez. Yaşamın paradoksu böyledir, bu kendini kaybetme, en çok canlı olunduğu zamanda musallat olur ve canlılığın tümüyle unutulmasıyla sonuçlanır. Bu kendinden geçiş, bu varoluşu unutma hali bir sanatçının ruhuna çöktüğünde, onu yakalar ve benliğinden sıyırıp bir alev tabakasına dönüştürür.