Vidadi
(göylərin dərinliyinə əl qaldıraraq)
Tfu, sənin taxtına, ey çərxi-fələk!
Daşdan yaranmamış, ətdəndir ürək!..
(Cəlladlar gəlirlər.)
Şeyx
Kəlmeyi-şəhadət alın dilinizə!
Vaqif
(oğlunu bağrına basaraq cəllada tərəf)
Nə qədər olsa da, qanın var, cəllad!
İnsanın canından şirindir övlad,
Məni qorxutmayır bu vaxtsız əcəl.
İnsaf et, qabaqca məni öldür, gəl
Gözlərim görməsin övlad qanını!
Uçurma könlümün xanimanını...
Şeyx
(kinayəli)
Şair, rənginizdə bir sarılıq var?
Vaqif
Qafil gün batanda, rəngi saralar!