Gülavət Kərimova
@gul_avet
O con amore o niente
Hüquqşünas
РИНХ
Bakı
Azerbaijan, 14 Temmuz 2001
159 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Min nəfərə bir dərd olsa hökmən gəlib tapar məni
Yer üzündə bir it varsa gəlib tapib qapar məni
Arzum içimdə qəribdi sinəmdə qem göyəribdi
Yuxuma ilan giribdiç yəqin çalar omar məni
Bilinmir heç uzaq yaxın
Çoxum yoxdur aza baxım
Damarımda nalə axır
Öldürər bu damar məni
Sözdən sirrdən usanmışam, fitnəgirdən usanmışam
Tanrım yerdən usanmışam, Öz yanına apar məni
Xeyallarım ələk - vələk, yuxumda min fitnə-kələk
Əlim mənim tək qalıb tək, öz özündən umar məni!
🗽
14.04.24
Məsələ dağınıqlıqdır. Mən indi tökülən paltarlardan , ətrafa saçılan kitablardan danışmıram. Onlar təqribi 10 dəqiqəmizi apara bilər. Bəs zehni dağınıqlıq? Onunla necə baş edəcik? İçimizdəki ölmüşlük məsələn. Sən ölmürsən , amma ruhun ölüdür , hisslərin ölüdür. Sevinc kədər üzüntü xoşbəxtlik hamısı bir biri ilə xaotikdir. Elə bu deyildimi həyat.? Ancaq hardasa bir yerlərdə xoşbəxtlik dalğaları var idi bilirdim. Özünü onun ağuşuna buraxıb o dalğalarda hüzur tapmağı bacarmalı idim. Məsələ dağınıqlıqdır və mən indi səliqəsiz yerləşdirilən makyaj əşyalarından danışmıram. Xəyalların istəklərin dağınıqlığı. Nə istədiyini bilməmək bütün istəklərin bir birinə qarışması. Harda hansı arzunun olması bizim niyə bu arzu və istəklərə ehtiyac hissi duyduğumuzdan gedir söhbət. Məsələ dağınıqlıqdır. Kimliyini itirmişlik. Bir çox sənin arasında dağınıqlığın arasında əsl özünü tapmamaqdır məsələ. Sonsuz bir qara dumanın arasında dağıtdığın mənliklər , sənə aid olub, olmadığının heç bir önəmi olmayan düşüncələr və sözlər. Məsələ dağınıqlıqdır. Ruhunun dağıtdığı , səsinin çatmadığı düzəltməyə gücünün və ya cəsarətinin çatmadığı dağınıqlıq.
İnsan əyri yola düşə bilər. Onu başa salmaq, düz yola qaytarmaq lazımdır. Birdən-birə qılıncı boynuna qoymağa nə var ki...
Okur Takip Önerileri
Fərqində deyildi olan bitənin
Gözlərin zilləyib elə baxırdı...
Görməyə çalışıb olan -bitəni,
Dərdinin çarəsin hey axtarırdı....
Atmışdı doğmalar kənara onu
Yadıydı , bir vaxtlar doğmalar ona
Pis deyib, pis bilib, pisə çevirib
Nadandır :dedilər doğmalar ona
Gözlərindən axır yorğunluq seli
Silib davam etmək istəyir biri
Qəlbinin qaranlıq künclərindəcə
Gizlənib, axtarır yaxşılıq biri.
Ağladı : yarmayın canımı mənim
Almayın ruhumu ,sevgimi mənim
Başqa qalmayacaq məndən sabaha
Yox olsa ruhumda, ölsəm nə fayda
Sel olub gözlərdən axan yorğunluq
Nifrətə çevrilib , göstərdi yoxluq
Varlıqda yoxluqdur, hamı bir yoxluq
Qaraya bürünüb , oldu bir yoxluq.
Soruşdum...
Dedilər sakit dur, bura oradır
Xəyallar satılır, söylə haçandır?
Hardadır ümidin hardadır sevgin
İnsanlıq yox olub söylə haçandır?
Vicdandan danışıb , hörmətdən yazıb
Min bir bəla olub , pislik yaradıb
Sonrada mələktək yuxuya qalıb
Şeytanı dəhşətə bürüyər insan
Son gecəm
Nə olar bu gecə son gecəm olsun,
Sabaha çıxmayım nəfəs almayım.
Yenidən birini sevə bilməyim,
Yenidən birini qəlbə salmayım.
Nə olar bu gecə son gecəm olsun,
Səhəri yasıma gəlsin camahat.
Qoy ordan səslənim deyim ki ona,
Mən burda rahatam sən ol narahat.
Gülməyi gözəldir görə bilsəydiz,
Deyərdiz sən niyə ölmək istədin?
Mən onu yaşarkən görə bilmədim,
Son çarə görməkçün ölmək istədim.
Mən belə sevərkən sevmədi məni,
Qoşulub yadlara yad oldu getdi.
O gecə qarşıma çıxdı qəflətən,
Yenidən tanışdıq şad oldu getdi.
Nə olar bu gecə son gecəm olsun,
Son sətirlərimə imza atıram.
Ürək sözlərimi söylədim sizə,
Elə bu ümüdlərlə də yatıram.
Il faut le battre le fer, le broyer , le pétrir
"Dəmiri döymək ,onu əzmək , onu yumşaltmaq lazımdır......"
Sayfa 36 - Lev Tolstoy
Bəlkədə tək dəyişən görünüşüm deyildi.
Fərqli olmaq , üçün seçilmək üçün nələrdən keçirik bir bunu düşündüm bu gün. Sırf hər kəsə bənzəməmək naminə. Amma hər ötən gün dahada hərkəsləşirik. Qorxularıma nəzər salanda fərqlənməmək kimi bir qorxum olduğunun fərqinə vardım. Nə ağır. Özümü dərk edən gündən saçlarımın neçə dəfə rənginin dəyişməsi. Geyim tərzimin hər dəfə bir cürə olması, maraqlarımın hər dəfə dəyişməsi. Güzgüdə gördüm özümü. Sanki blurlanmış şəkil aydınlaşdı birdən birə. Gözlərimi gördüm bu gün. Onlar eyni idi. Eyni gülürdü. Bir səhv edəndə vicdan hissindən eyni cürə yaşarırdı o gözlər. Haqqsızlığa eyni baxırdı o gözlər. Sevgisi , kini, nifrəti belə eyni idi o gözlərin. Özümə zilləndi bu dəfə o baxışlar. Etdiyim səhvlərə, atdığım yalnış addımlara , yalnış qərarlara , özümün özümə layiq görməyəcəyim hərəkətləri etdiyimə görə zilləndi o gözlər. Ordan mənə nifrət baxırdı amma arxasında vicdanda gizlənmişdi. Mərhəmətdə sən özünə qarşı heç vaxt ədalətli olmamısan deyə üsyan edirdi mənə. Nə ağır idi eyni gözlərlə üzləşmək .
HEÇ KİM
Heç kim əzilmiş , alçaldılmış insandan daha təhlükəli ola bilməz. Ən dibə çatmış birinin həyatda itirəcək heç nəyi yoxdur.
Sayfa 140 - Qədim qalaKitabı okudu
Albert Ellis
İnsanlar düşündükləri, söylədikləri , duyduqları və ya etdikləri nəyəsə görə utandıqda , demək olar ki, həmişə bunu nəzərdə tuturlar: "Mən səhv etdim , başqaları da buna görə məni tənqid edib alçaldacaqlar " .
Mən səhv etdimKitabı okudu
İnsanın, eləcə də cəmiyyətin həyatı daim düşüncələrində qurduğu və gerçəkləşəcəyinə əmin olduğu aləmə yaxınlaşır. Güclüdürsə , güclü , zəifdirsə,zəif. Ölümdürsə, ölüm, həyatdırsa ,həyat
Sayfa 31 - QalaKitabı okudu
