Adına mutluluk dediğim her hissin sonunda
Hüsranla uyandığımda anladım.
Hayat tahminimden daha karışık,
Bazı insanlar sevilmeyi hak etmeyecek kadar değersiz,
Ve zaman mutsuzluğu kaldırmayacak kadar kısa...
"Biri mutlu olsun diye, biri seni daha çok sevsin diye ya da biri yanında daha çok kalsın diye uğraşma. Gerçekten yanında, yakınında olmak isteyen kalır, gerisi olmasa da olur. "
Kırılacak yeri kalmayıncaya kadar parçalanmış bir kalbi, gün gelir kalpsiz diye adlandırırlar. İnsanların seni anlamasına izin verme. Anlayan herkes kendi zaafı için mutlaka canını yakacak.
Zaman ilerledikçe anladığım tek şey;
Bekleme...
Sana gelmesi için birini, sona varmak için bitişini, vazgeçmek için gidişini. Her ne olursa olsun hayatta kendinden başka kimseyi bekleme. Ve sakın üzülme...