Vedalaşmaların İlmini Yaptım Ben
Osip MandelştamVedalaşmaların İlmini Yaptım Ben Gönderileri
Vedalaşmaların İlmini Yaptım Ben kitaplarını, Vedalaşmaların İlmini Yaptım Ben sözleri ve alıntılarını, Vedalaşmaların İlmini Yaptım Ben yazarlarını, Vedalaşmaların İlmini Yaptım Ben yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ne yazık o insana ki, kaçar gölgesindeki
köpekten ve dizlerini rüzgar biçer,
ve ne yoksuldur o insan ki,
hayatın paçavrasıyla bir gölgeye el açar.
Hiç karşılaştırma yapma, eşsizdir her canlı;
ürkerek uzlaştım her şeyi eşit kılan
bozkırın düzlüğüyle
gökyüzünün yuvarlaklığı hasta etti beni.
Ah ne zordur saygı duymak yabancı bir çığlığa,
ağır bir bedel ödersin hak etmediğin zevkler için
Ah keşke ben de görmesem insanların
tutkularının değiştiğini çektiklerinden.
ancak bir benzerim öldürebilir beni.
Ama sen kalbine as benim kaba hediyemi,
ölü arılardan bu yalın gerdanlığı
bir zamanlar baldan bir güneş yaratan.
Kim bilebilir vedalaşırken
ayrılıkların bize neler getireceğini,
öten horozun ne vaat ettiğini,
şehirde ateşler yanarken
ya da yeni bir hayatın şafağında neden
bir öküz tembelce geviş getirir ağılda,
yeni hayatların habercisi bir horoz
şehrin sularında kanat çırparken?
Her şey önceden söylenmiş, her şey yeniden yaşanacak,
ve hoş olan ne varsa bunu tanıma anıdır bu.
Ah nasıl da nefret ediyorum adımı taşıyan
ben olmayan, bir başkası olan bu insandan.
O pembe renkli kanla, o birbirine bağlanmış
ve çalınmış kuru otların dayanışması
yüz yıl sonra bir samanlık,
bir düş olarak bulunabilsin diye.
Sanırım hiçbir yerde daha temiz
bir doğru yok bu temiz havludan
Bize kalan öpücüklerdir ancak
kovanlarından ayrılınca ölen
küçük arılar gibi parçalanmış.
Ey kalp, birleş hayatın özüyle de,
utancını duy sıradan kalplerin
Sonsuza dek yaşayan Roma değil,
evrendeki yeridir insanın.
Türkünü dürüstçe, içinden
geldiği gibi söylersen, her şey
silinip gider: boşluktan,
yıldızlardan, türkücüden başka.