Vietnam'a Sevgiler
Edita MorrisSözler ve Alıntılar
Lütfen sizi rahatlatacak bir hayvan bulunuz. Bir köpek bile yalnızlık çeken bir insanın içini rahatlatır.
Acı çekmeyenler acı kelimesini ne rahat kullanıyorlar...
Hayvanları çok severim. İnsanın arkasından gülmezler.
Bayan, biz yanmış insanlar sevgiye öyle susamışız ki, bizi bir seven olsa yiyeceği bile unuturuz.
Savaştan nefret etmek! Savaşın acılarını duymamış bir yabancıyla konuşamazdım bu felaketi, onun için sol yanımı duvara döndüm, cevap vermedim. Gençken, bazen aylarca konuşmazdım! Şimdi sık sık haftalarca konuşmuyorum. Ama
sessizlik tedirgin edici olmaya başlıyordu.
Değil. Ama bu da on yedi yaşında başka bir kız, bu da napalmden yanmış. Bugüne kadar Vietnam'da on binlerce yurtsever-ucube yarattılar böyle. Çevirme başını. Şu resme bak, ahbap!
Biliyorsunuz, biz gençler aşksız yaşayamayız. Ama canavarlar yaşamalıdır; kimse «atom savaşının sırıtkan çehresini», «napalm savaşının sırıtkan çehresini» görmek istemiyor. Kabul etmeliyim ki, bu çok iğrenç bir şeydir. İnsanları tedirgin etmekte, belki de suçlu kılmaktadır.