Vietnam'a Sevgiler
Edita MorrisVietnam'a Sevgiler Gönderileri
Vietnam'a Sevgiler kitaplarını, Vietnam'a Sevgiler sözleri ve alıntılarını, Vietnam'a Sevgiler yazarlarını, Vietnam'a Sevgiler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
«Vietnam'da tabiat kıyımı şiddetleniyor. Binlerce dönüm arazide ağaçlar kurutuldu.» Ah, doğru olamaz bu! diye düşündüm. Böyle bir şey yalnız uğursuz iblislerin aklına gelebilir. Ama sonra hatırladım ki, in sanoğlu zaten uğursuz bir iblis olmuştur.(s:16) 
Vietnam'a Sevgiler
Edit (Edita) Dagmar Emilia Morris 
Edita Morris
İsveç asıllı ABD'li yazar
Romanı yazarken japonolog oğlu Ivan Morris'in ABD Deniz Kuvvetleri'nde çalışırken Hiroşima'ya atom bombası düştükten hemen sonraki ziyaretten kalan deneyimlerinden yararlanır. Kitap 39 dile çevrilmiştir
.Bir gün bizim ağaçlarımızı da kurutmaya karar verirlerse bu fotoğraflar kalacak,
Kahverengi bir leke haline gelmeden önce dünyamızın nasıl bir yer olduğunu gösterecek.(s/17)
https://1000kitap.com/yazar/i9833bu kitabında, Nagasaki'ye atılan atom bombasından yanan bir Japon delikanlısıyla, Vietnam'da napalmden yanmış genç bir genç kız arasındaki, mektuplarla başlayan arkadaşlığı anlatıyor.
Bu kadar acı ve zor günlerden tebessüm ettiren güzelıklerde yansıyor..
Yazar okura Yanan bir şehrin resmini çizdim. Nagasaki belki, belki bir Vietnam şehri, belki de bir gün onların nefretlerine hedef olacak bir başka şehir, dünyanın başka yerlerinde bir şehir. Şehrin üstüne atom bombaları atan, yangın bombaları atan, patlayıcı bombalar atan, guava bombaları atan insanlar çizdim. Evet, geleceği çizdim, çünkü bütün düşmanlarını bombalamaya yemin etmişler, bütün düşmanlarını, ne olurlarsa olsunlar - barış isteyen, daha iyi bir hayat isteyen, sivil, asker, bütün insanları...' Vietnam'a Sevgiler
Savaşsız barış dolu yıllara
Tıpkı Japonya'da olduğu gibi Vietnam'da da ucube yaratıyorlar - ellerinde olmadan değil, isteyerek...
Ben ölüyüm. Sadece mihtapta, yok olmuş annemle babamın fotoğrafları yanında duran o sekiz yaşındaki çocuğun resminde yaşıyorum.
Sol yanımda bir acı başladı. Bağırmaya başladım. Anne ve Babam bir anda toz haline gelip yok olduğu için mi bağırıyordum, yoksa sol yanım çiğ et haline geldiği için mi, bilmiyorum.
Biz Asyalıların ölme hakkından başka hakkımız yok mu?
“Mlle, gelecekteki kuşaklar, benim «mağara resimlerim» için ne düşünecekler dersiniz? Avrupadaki ünlü mağaralarda, ilkel insanların yaptıkları resimler hala duruyor; resimler, insanın o zamanki en büyük düşmanını, yırtıcı hayvanları gösteriyor. Bundan yüz yıl, bin yıl sonra benim insan kanıyla çizilmiş resimlerimi görenler ise günümüzde insanın en büyük düşmanının İNSAN olduğunu öyrenerek şaşıracaklar. Evet, insan! Ah, tatlı bir kaplanı nasıl özlüyorum!”
Sayfa 75 - Remzi KitapeviKitabı okudu
“Yanan bir şehrin resmini çizdim. Nagasaki belki, belki bir Vietnam şehri, belki bir gün onların nefretlerine hedef olacak bir başka şehir, dünyanın başka yerlerinde bir şehir. Şehrin üstüne atom bombaları atan insanlar çizdim. Evet, geleceği çizdim, çünkü bütün düşmanlarını bombalamaya yemin etmişler, bütün düşmanlarını, ne olurlarsa olsunlar – barış isteyen, daha iyi bir hayat isteyen, sivil,asker, bütün insanları...”
Remzi KitapeviKitabı okudu
Biz Asyalıların ölme hakkından başka hakkımız yok mu?
Sayfa 55Kitabı okudu
Bir gün bizim ağaçlarımızı da kurutmaya karar verirlerse bu fotoğraflar kalacak,
Kahverengi bir leke haline gelmeden önce dünyamızın nasıl bir yer olduğunu gösterecek.
Sayfa 17Kitabı okudu
Bir ölünün umutlanması olmayacak şey ama ben de bunu umut etmekteyim.
Sayfa 15Kitabı okudu
Acı çekmeyenler acı kelimesini ne rahat kullanıyorlar.
Sayfa 43Kitabı okudu
Lütfen, sizi rahatlatacak bir hayvan bulunuz. Bir köpek bile yalnızlık çeken bir insanın içini rahatlatır.
Sayfa 35Kitabı okudu
Avrupa'daki ünlü mağaralarda, ilkel insanların yaptıkları resimler hala duruyor; resimler, insanın o zamanki en büyük düşmanını, yırtıcı hayvanları gösteriyor. Bundan yüz yıl, bin yıl sonra benim insan kanıyla çizilmiş resimlerimi görenler ise günümüzde insanın en büyük düşmanının İNSAN olduğunu öğrenerek şaşıracaklar. Evet, insan! Ah, tatlı bir kaplanı nasıl özlüyorum!
Sayfa 87 - de yayıneviKitabı okudu