"Kollarımızı açmış koşarken varımızı, yoğumuzu götürüyorduk ona. Çektiğimiz acıları, bekleyiş sızılarımızı, uykusuz geçen gecelerimizi, ağaran saçlarımızı, yaşlanan kızlarımızı, dul kalan kadınlarımızı, yetim çocuklarımızı, gözyaşlarımızı, ağlayıp sızlanmamızı, direnme gücümüzü toplamış, zaferden dönen bu askere sunuyorduk."Sayfa 103