Dünya açlıktan ölenlerin neler yaşadığını gayet iyi anlar ama sadece birkaç kişi yalnızlıktan çıldıranı anlayabilir. Uzun zaman gömülü kalan mahkûm dışarı çıkarıldığında onu bir çılgın veya aptal gibi görürler.
Hiçbir dilin söyleyemediği bir ağıtın çanlarını çalan bu vahşi, karanlık ve gök gürültülü anda kalmanın zevkine karşı konulamazdı, beyaz ve kör edici yıldırımlarla delinen ve ikiye yarılan bulutların görünüşü muhteşemdi.
Zihnin bazen yanlış anlamayla rahatsız olmak yerine sakinleşmek gibi aksi bir hali vardır ve kendimizi olduğumuz gibi tanıtamayacağımız yerlerde tam olarak yok sayılmaktan sanırım bir tür zevk alırız. Tesadüfen hırsız olarak kabul edilen hangi dürüst adam bu hata nedeniyle sinirlenmek yerine eğlenmez ki?