Uzun zamandır elimde sürünen çooook sevdiğim kitabı sonunda bitirdim. Elimde süründe dediğime bakmayın bu tamamen benim hatam. Wundersmith ilk kitaptan daha hareketli daha eğlenceli daha iç gıdıklayıcı bir kitaptı kesinlike. Özellikle 150’lerden sonra o kadar heyecanla okudum ki bazen diğer sayfalara geçmek için kelimeleri atlamayı bile düşündüm kswlşw Kitap hiçbir şekilde ağlatıcı öge barındırmamasına rağmen ben yine ağlayacak bir şey buldum. Mog o kadar güçlü bir kız ki ne yaşasa bunu halletmeye çalışıyor ve asla hemen vazgeçmiyor. Kitabı okurken sempati yaparak okudum ve Morrigan’ın yerinde olsam ağlamadan ya da sinir krizi geçirmeden duramazdım. Mog ne yaşasa gidip Jüpiter’e anlatmasını bekledim ama fav karakterlerim Jüpiter ve Fen bu kitapta çok az göründüler. Hawthorne ne zaman konuşsa gülesim geldi ve post itlediğim yerlerin çoğunluğu Hawthorne’nin konuştuğu yerler, gerçekten çok eğlenceli bir karakter. Cadence ise en başından beri sevdiğim bir karakter inanılmaz gotik bir havası var bence ve yine de içindeki o inanılmaz sıcak kalbi bu kitapta rahatlıkla görebilirsiniz. Gerçekten son kitaptan sonra gönül rahatlığıyla tavsiye edebileceğim bir kitap fantastik severleri fazlasıyla doyurur bence, ayrıca hp’a benzediği iddialarına da katılmıyorum Nevermoor’un farklı bir havası var.
