Yağmur Kesiği
Uğur YücelSözler ve Alıntılar
“Biz annemle hep biz olduk..”
Sayfa 134 - Can Yayınları
Pusludur bazı kadınların teni.
Küçük maceraperest çocuklar için karanlık kutsaldır. Lambalardan yayılan gaz kokusu sihirdir.
Her alanda vasatlık hâkim..
Hayat sanki artık zarafetini yitirdi.
Ah bu keder! Bu bilmediğim iklim. Bütün mevsimler akıp gidiyor, o hep yanımda...
Köyde kimse konuşmuyor. Yazlık olan her şeyin rengi soldu. İğde ağaçları çakıllara değiyor zeytin ağaçlarının arasından. Deniz. Topuklarıma değiyor. Dizime kadar geliyor. Ağaç tekneler birbirleri üzerine aborda oluyor.
Prostia’ya sonbaharın geldiği sadece sessizlikten anlaşılır. Dağlar morarır. Zeytinlikler geceleri birbirini suskunluğa davet eder. Herkes birbirinden çekinir. Artık uzak konuşmalar zamanıdır. Köyün en büyük sesi, Bostanlık Koyu’ndaki kırmızı kiremitli ilkokuldan gelir. Teneffüslerde.