Başka bir tâife de zannetti ki, öldürmek ve intihar kurtarmaz. Belki evvelâ beşeri sıfatları öldürmek, onları tamamen nefisten kesmek lâzımdır. Saadet ancak, şehvet ve öfkenin kesilmesindedir. Böyle zannettikten sonra rıyâzata giriştiler, nefislerine fazlasıyla teşdid ve tazyik yaptılar. Hatta bir kısmı riyâzetin şiddetinden dolayı helak oldu. Bazıları akıllarını yitirdi, mecnun oldu. Bazıları hasta düşüp yolu kapandı.
Sayfa 109