İtalyan edebiyatının önemli kalemlerinden Pavese ile tanışıklığı uzun süredir bekletiyordum. Buhranlı yaşantısını kırk iki yaşında intihar ile noktalayan yazarın eserlerinin elbetteki hayatından izler taşımaması düşünülemez. Bundan dolayı da hayatımın daha sakin, durağan bir döneminde okumanın yerinde olacağını düşünmüştüm. Kalemini sevdim mi emin değilim; belki başlamak için yanlış kitabı seçmişimdir...
Kitap tüm kültürlerde ortak nokta olan kadının yalnızlığından bahsediyor. Fakat karakterlerin yalnızlığının okuyucuya tam olarak yansımadığına inanıyorum. Yine de yazarı ve kitabı vakit kaybı olarak görmedim, başka bir durağan dönemde başka bir kitabını okuyarak net bir izlenim edinmeye çalışmaya karar verdim.
