Yalnız Seni Sevdim kitaplarını, Yalnız Seni Sevdim sözleri ve alıntılarını, Yalnız Seni Sevdim yazarlarını, Yalnız Seni Sevdim yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Yeteri kadar kötü günler geçirdim, artık biraz hayatımı yaşamak, dışarı çıkmak, arkadaş edinmek ya da belki pazar günleri pizzacıya gidebileceğim özgür bir erkek bulmak istiyorum. Senin, seni bekleyen ve merak eden Matilde'n var."
"Hayır, şu anda hâlâ köfte kızartıyordur o."
"Evet, ama seni benim sevdiğim kadar seviyor. Onun yaptığını herkes yapmazdı, inan bana ve bunu hiç hafife alma. Benim kocam da beni böyle sevmişti, onun için kendimi biraz olsun zorlamadığım için bugün pişmanım. Senin benim kadar yalnız kalmayacağın kesin."
Don Mimì bu sözleri duyduğunda kendini küçülmüş ve hatalı hissetti. İIk kazandığı parayla ona aldığı mercan kolyeye bakıp gururlandı.
"Seni tekrar bulduğum için mutluyum Ninella. Ama bir kez daha görüşürsek ancak o zaman mutluluğum kalıcı olacak."
"Kim bilir... ama șimdi beni Polignano'ya götür."
Don Mimì son bir kez onun dudaklarına yaklaştı. Onu bir meleği öper gibi sadece nefesiyle öptü. Karayel bu arada onları seyretmekten vazgeçmişti. Arabaya binip evlerine döndüklerini görmek istemiyordu.
Ninella hayatının hep böyle olmasını, dönemeçlerde arabanın kontrolünü hiç kaybetmeyen bir adamın yanında oturmayı istediğini düşündü. Don Mimì patates tarlalarına doğru dönmek için Conversano'ya giden yola saptı. Kiraz ağaçları çiçeklenmişti ve bu da manzaraya neşeli bir hava katıyordu. Arabayı sıradaki güzeli etkilemek isteyen bir genç
Damiano keşke annesini o an görebilseydi, ona bu kez her zamanki kadar haşin davranmazdı. Hiçbir zaman hafife almadığı kocasını yeniden kazanmak için sahip olduğu nadir yolları deneyen tedirgin bir kadındı o, neredeyse otuz yıldan sonra bile her şeyi doğru şekilde yapmaya çalışmış, gardını asla düşürmemişti. Ne var ki aşkta her şeyi doğru yapmaya
Evde başka yiyecek pek bir sey yoktu ama bu yemek onlara düğün yemeklerinden bile daha lezzetli gelmişti. Chiara artık karşısında eski evindeki gibi denizi değil ama yepyeni bir insan görüyordu. Damiano annesinin yaptıklarını hatırlamaya çalışarak masayı temizlerken annesini mutfaktayken neden hiç mutlu görmediğini düşünüyordu. Belki de aynı tabaklar sevgi yerine sadece yemekle dolu olduğu içindi.
Böylece Damiano kilise çanları eşliğinde hayatında ilk kez kendini soğan doğrayıp domatesleri keserken ve tahta bir kaşıkla sos karıştırırken buldu. Sosun içinde televizyonda gördükleri yerine, mutfakta bulabildiği dört adet malzeme vardı. Chiara simit paketini açarken Damiano'ya onu daha yeni tanıyormuş gibi bakıyordu. Artık evlendiğine göre sadece bunlarla yaşamaya hazır olmalıydı. Damiano'nun malzemeleri bir araya getirip sosu karıştırırkenki yavaşlığı onu dehşete düşürmüştü. Yine de onunla dalga geçmedi, hatta tuz, karabiber ve kırmızı biberin yetkisini de ona vererek onu cesaretlendirdi. Damiano onun gösterdiklerini yapıyor ve kendi kendine niye daha önce evlenmediğini soruyordu. Bir taraftan sosu karıştırıyor, diğer yandan da Chiara'yı öperek kendine çekmeye çalışıyordu. Chiara da aynı anda ona makarnanın pakette yazandan daima bir dakika fazla kaynatarak Ninella usulü yapımını anlatmaya çalışıyordu.
Her ikisi de bir şeyler döndüğünü biliyor olsa da bunu unuttular. Ancak o günden sonra ve paylaşacakları diğer her günde birbirlerine tamamen güvenemeyeceklerdi. Birbirlerini uzaktan gözleyecek ve gözleri hiçbir şeyi hafife almadan daima birbirlerinin üzerinde olacaktı.