Yalnızlığın ikiye ayrıldığını anlıyorum..
Birincisi tercih edilen yalnızlıklar..
İkincisi hayatın insanlara tepsiyle sunduğu ve yaşanılması zorunlu olan yalnızlıklar..
Kendimizi affedebildik mi de başkalarını affetmeye yüzümüz olsun.
Yargılamak yapabildiğimiz en kolay şey.
Dönüp baksak kendi geçmişimize, o kadar çok ki günahlarımız.
Tanrı gibi yargılayıp şeytan gibi günahkar yaşıyoruz..