Yatağa geri döndüm ve acaba ağlamalı mıyım diye düşündüm. Bu konuda uzun süre düşündüm, sonra da yapmamaya karar verdim. Annem ikimiz için de yeterince ağlıyordu.
Cenaze arabasında o kadar çok çiçek vardı ki o zamandan beri çiçekler bana hep bir huzursuzluk hissi verirler. Çiçekleri severim ama bazen onlarla aynı yerde bulunmaktan rahatsız olurum. Bu hissin kontrolden çıkmasına asla izin vermedim ama 1940 yılındaki ilk cenazemi izlediğim o sabahtan beri var bu bende.