Yaşama Sanatı
aşk yoksa sanat da yoktur; bir şeye duyduğumuz aşkla bir etkinliğe girmek o şeyle bir sanat olarak uğraşmaktır. İşte bu ne denle, insanlık tarihi boyunca ve bütün yeryüzünde tinsel ge lenekler sanata yönelmiş, hatta sanatın kendisi olmuştur. Sanat, gördüğümüz gibi, ritüel için zorunludur ve ritüel de hayatlar, mev simler ve çağlar içinden geçiş yollarını işaretiemek için zorunludur. İnsanların yol işaretlerine ihtiyaçları vardır; insanların kendi yap tıklarını düşünürken, evrensel olarak çevrelerinde sürüp giden şeylere ilişkin de düşünmeleri gerekir. Ritüel, son olarak, dünyada var olmanın, kültür düzeninin her zaman doğa düzeni olduğunu göstermenin bir yoludur.
Yaşama Sanatı
Yaşama Sanatı
Bir hayat tarzı olarak sanat, bir bakıma, gerçek gayret ve disiplini, amaçlara ulaşmak için gerçek arzuyu talep eder. Ama, her şeyden önce, yolculuğun kendisine dalmayı talep eder: Yol kendi başına a maçtır. Yolda oluşumuz hem hakkımızdaki en bariz gerçek hem de gerçekliğin ayırdına varrnamızın anahtarıdır. Sanat ve zanaat kişinin yaşamında mevcut olmasının ya da zih nini açmasının hem merkezi metaforu hem de merkezi bir öme ğidir; bu haliyle de benim tinsellik dediğim şey için merkezidir ve sanatsal etkinliklerio dünyanın bütün tinsel geleneklerinin kalbinde yatıyor olması pek sürpriz sayılamaz. Hayatı ve zanaatıyla ilgili Carla Needleman'ın dediği gibi, · Olduğum yerde olmam gerekiyor. Olmadiğımda, orada bir yerde kay bolduğumda, hayatırtıa, bütün düşüncelerime ve düşletirnde (bunlar is ter güzel isterse sıkıntı verici düşler olsunlar) yer alan duygulara ya bancılaşırım. Basitçe söyleyecek olursam, eğer hayatıının bir anlamı
olacaksa, kendi derimin içinde canlı olmam gerekir. Zanaatım derimin içinde canlı olmaya çalışmanın bir yoludur.
Yaşama Sanatı
Sık sık dile getirilen bir iddiaya göre, kişi kendisini iç gözlemle, iç dünyasını keşfetmek üzere kendisine çekilerek bulur. Ne var ki, genelde ben kendi ka pasitemi, onu dünyaya uygulamadan bilemem; dışsal olarak ger çekleştirmeye kalkışmadan potansiyelimi bilemem; bir şeyleri yap madan ne yapmayı sevdiğimi bilemem. Bütün bunlar bir kere dünya ve kendimiz hakkında bir bilgi toplanmasıdır. Ve bu ancak sanat modeline dayanarak yeterince anlaşılabilir. Neyi sevdiğinizi basitçe dışarı çıkıp bir etkinlikten diğerine koşmakla bulamazsınız. Kendinizi bir etkinliğin kucağına bırakmanız, onunla yoğrulmanız gerekir. Aşk/Sevgi, oldurabildiğiniz bir şey değil, bir etkinlikte (ya da aynı anlama gelmek üzere, bir kişide) eriyerek olmasınafırsat verdiğiniz bir şeydir.
Yaşama Sanatı
Hakikat karşısında dövüşmek, o nu bize bahşetmiş olan kadere ve tannlara bir yumruk sallamak, ancak dövüşmenin kendisi kadar hayranlık duyulacak bir şeydir. Olanla dövüşmek, kaçınılmazdan nefret etmek ve onu saldırmak belki de insanların çekebileceği en derin acıları verir. Süreç içinde dünyamızı olumlamak, her acı kadar bunun acısını da tatmak de mektir, çünkü kabul etmek zorunda olduğumuz bir şey de her şeyi kabul edemeyeceğimizdir.
Yaşama Sanatı
Ben bir kişinin hayatının bir sanat eseri olabileceği ve bir "yaşama sa natı" bulunduğu iddiasını ciddiye alıyorum, hem de kelimenin gerçek anlamında.
