Biz onsuz da çox kövrək varlıqlarıq, hətta ən yaxşı şəraitdə belə. Bir-birimizi qaz və elektriklə öldürərkən mühakimələrimiz yerindəydimi görəsən? Axmaqlıq.
Dəhşət.
– Mən eşitdiyim və hiss elədiyim ağrılardan çox yorulmuşam, boss. Mən yollardan yorulmuşam, birəbitdən quşu kimi yağışın altında tək-tənha dolaşmaqdan yorulmuşam. Heç kiminlə yol-yoldaşı olmamaqdan, haradan gəlib haraya getdiyimizi, ya da nə üçün getdiyimizi paylaşa biləcəyim bir dostumun olmamasından yorulmuşam. İnsanların bir-birinə qarşı düşmən kəsilməsindən yorulmuşam. Elə bil beynimin içində çoxlu şüşə qırıntıları var. Dəfələrlə yardım etməyə çalışıb bunu edə bilməməkdən yorulmuşam. Qaranlıqda yürüməkdən təngə gəlmişəm. Ən çoxu da ağrıdan yorulmuşam. Ağrı hər şeydən çoxdur. Əgər mən onu bitirə bilsəydim, yer üzündən yox edərdim. Amma bacarmıram.
– Mən bilinməsi mümkün olan hər şeyi bilirəm, – deyərək ağlaya-ağlaya cavab verdim. – Lənət şeytana, düzünü bilmək istəyirsənsə, mən həddən artıq çox şey bilirəm.
Çökür, insanın qanını damarlarında donduran bu sözü köhnə dəbli insanlar ölüm ayağında olan birisi haqqında deyil, həyatla bağlarını itirməyə başlayan birisi haqqında danışarkən istifadə edirdilər.
– Sakit ol, Başçı, – dodaqlarımı sıxaraq astadan dedim. – Bu adamların əksəriyyəti yalnız sənin ölümü necə qarşıladığını yadda saxlayacaq, ona görə də onlara bir Voşitanın ölümü necə qarşıladığını göstər!