Seni ilk olarak TEDx'te yayınlanan 'Ben bir bacaktan ibaret değilim, çok daha fazlasıyım' sözlerinle tanımaya başladım. O konuşmada söylediklerin, hayata karşı dimdik duruşun, umutlu gözlerin o kadar çok etkiledi ki beni hayatıma yön veren insanlardan biri olduğunu tüm samimiyetimle itiraf etmeliyim.
Bazı kitaplar vardır. İnsana o kadar merak uyandırır ki 1 gecede bitiriverirsin. Ama bu kitabın hiç de öyle 1 gecede bitirebileceğim bir kitap olmadığını daha ilk sayfadan anlamaya başlamıştım. Üstelik 144 sayfa olmasına rağmen.
O kadar duygu dolu, o kadar içten yazmışsın ki bazı cümleleri boğazımın düğümlenmesinden, gözlerimin yaşını silmekten sık sık ara vermek zorunda kaldım. Hatta birkaç gün elime bile alamadım kitabı biliyor musun sevgili Neslican?
Kitabın bir sayfasında sol bacağı olmayan, bir süre bakıştıktan sonra maviliklere süzülen bir güvercinden bahsetmişsin. Sonrasında kafanı yukarı kaldırıp "Teşekkür ederim, teşekkürler" dediğini yazmışsın. İşte ben de sana aynı şekilde teşekkür ediyorum sevgili Neslican. Hem de binlerce kez.
Maviliklere süzülen o güvercin sana nasıl umut olduysa sen de bana umut oldun. Sadece bana değil belki de milyonlarca insana.
İncelememi TEDx'te yayınlanan konuşmanın beni en çok etkileyen cümleleri ile bitirmek istiyorum sevgili Neslican. Umarım çok mutlusundur gittiğin yerde.
"Kendi yıldızlarınızı keşfetmek için karanlığı beklemeyin. Kendinizi sevin. Saçlarınızı, kilonuzu, boyunuzu sevin. Benim için sol bacağınızı da sevin. Hayatınızı sevin. Sevebileceğiniz şekilde yaşayın. Çünkü sadece ama sadece bir tane hayatınız var."
