Yaşlılık
Italo SvevoSözler ve Alıntılar
Yaşamında hırsızlığı, insan öldürmeyi, ırza geçmeyi düşlediği bile olmamış değildi. Bir suçlunun cesaretini, gücünü ve kötülüğünü kendinde duymuş, suçların sonuçlarını, her şeyden önce de cezasız kalmayı düşlemişti. Ama sonra düşle doyuma ermiş, yeryüzünden yok etmeyi dilediği şeyleri eskisi gibi karşısında bulmuş, vicdanını rahatlatıp susmuştu. Suç işlemişti ama kimseye zarar vermiş değildi. Şimdiyse düş gerçek olmuştu, onun gerçekleşmesini dilemiş olan kendisi de apışıp kalmıştı, düşünü tanıyamaz olmuştu, çünkü eskiden görünümü bambaşkaydı.
Sayfa 48
Başkalarının sıkıntılarına sevinip kendi haline şükreden tipler!!
Başkalarının bahtsızlığı Angiolina’ya kendi talihini daha iyi duyuruyordu.
Ayışığı o karanlık rengi değiştiremiyordu.
Kendini yalnız, yapayalnız hissediyordu.
Yıllardır duymadığı bir duygu kapladı içini, düşünceler, sözcükler yüreğinin ta derinliklerinden fışkırıyordu sanki: Durgun, keyiften yoksun yaşamının o anına garip,
unutulmaz bir haz, huzur veren bir ferahlıktı bu. Bir kadın dahil oluyordu o yaşama !
Ölümün görüntüsü bir zihni tümüyle kaplamaya yeterlidir.
Sanki kovalıyormuşum gibi kaçıyor benden.