solup gitmekte olduğunu; aynı bir çiçeğin hızlı çekimde sarıdan griye, sonra da rüzgâr onu alıp havalandırırken toza dönüşmesi gibi... Kollarımı boynuna dolamak, kalbimi sırtına yaslamak ve hayat gücümü onunla paylaşmak istedim. Onu orada, salonun ortasında havaya kaldırmak, canlandırmak, kaybettiği şeyleri ona geri vermek istedim. Tüm oğlanların gizlice babalarına yapmak istedikleri şeyi yapmak, onu bir şampiyon yapmak istedim. Ama zaman yüzünden, yaşananlar yüzünden yenilgiye uğramış görünüyordu. Bir gün kaybettiği ve bir daha asla geri kazanamadığı bir şey yüzünden.
Sözlerini tekrar etmesi, bir kez daha söylemesine ihtiyacım vardı. Ama hayatım boyunca bu sözleri duymayı beklediğimi belli edecek kadar çaresiz görünmek de istemiyordum.