Yaz Sıcağı
Defne SumanSözler ve Alıntılar
Bir erkek bir kadını elde ettiğinde zafer kazandım zanneder. Oysa bilmez ki kadın uçak trafiğini izleyen kule gözlemcisi gibi o daha nereye ineceğini bile bilmezken manzaraya çoktan hâkimdir.
Babaanne, benim kafamın içinde konuşan birisi var. Hep konuşuyor. Senin de var mı?”
“Tabii yavrucuğum, insanın iç sesidir o.”
“Hiç susmaz mı peki?”
“Neden sussun istersin?”
“Eh bazen yoruluyorum.”
Bazen beni çok üzüyor diyememiştim.
İnsanın kalbinde el değmemiş yaralar vardı. Kabuk bile bağlamıyor, sadece gizleniyorlardı. Bir söz fitillerini ateşlemeye yetiyordu. Sonra ilk günkü tazeliklerinde cayır cayır yanmaya başlıyorlardı.
Sayfa 348
İnsanın varlığı kendi başına değil, kurduğu bağlar sayesinde anlam buluyordu.
Sayfa 342
Belki de vatan denen şey buydu. Ortak kaderi ve kederi paylaşan büyük bir aile.
Sayfa 321
Öfke çocukluğumdan beri beni gölge gibi takip etmişti. Hüzün de öyle. İçimdeki eksiklik asla tamama ermeyecekti.
Sayfa 278
Bütün gün güneşin altında kavrulmuş toprağın, çamların, kozalakların sıcak kokusunu içime çektim. Yaz kokusu. Güneş kokusu.
Sayfa 165