Kitabımız "Dilin tanımı ve alt kolları" başlığıyla başlayıp, dilin önemini ve tanımını yapıyor. Ardından "Kaynak ve Yapı bakımından Dünya dilleri" başlığıyla niraz sillerden söz ettikten sonra,
Türk dillerini anlatmaya başlıyor. Orhun Türkçesinden Uygur Türkçesine, Harezm Türkçesinden Kıpçak Türkçesine kadar bir çok anlatım ve tarihi (bana göre sıkıcı gelen) bilgiler veriyor.
Kitabımız kırklı sayfaların sonlarına doğru Türkiye Türkçesi ve Türklerin kullandığı alfabelerle devam ediyor.
Elli beşinci Sayfaya geldiğimizde bizi "Yazım kuralları" bölümü karşılıyor. İlk öğretimde öğretilen noktalama işaretlerinden, "ki" yazımına kafar bir çok konuya değiniliyor. Devamında bulunan "Anlatım bozuklulukları" konusun diğer konulara nazaran daha okunabilir bir hal almaya başlıyor.
(ki ben Anlatım bozuklukları konusunu okumadan önce bir saatlik bir ara vermiştim, çünkü çok sıkılmıştım. Bem eğitim sistemimizden kaynaklı olsa da; yazım kurallarını kişilerin kitap okuyarak yavaş yavaş bilinçaltında öğrenebileceğini düşünüyorum, malum bu eğitimi okullarda almamıza rağmen halen hata yapıyorsak anlatılarak öğrenmenin zor ve sıkıcı olduğu için öğretemediği düşüncesindeyim.)
Doksan ikinci sayfada tam bir hızlanıyor gibi olsa da, hızlanmadı. Ömrümden ömür gitti okurken.
Maalesef okurken çok zorlandım, edebi dili daha ağır daha yerinde olabilir belki ama kolay öğretebilir bir kılavuz değil maalesef. (öncesinde okuduğum ve çok beğendiğim bir çok kitaptan sonra pek sevemedim.)
