Yedi Deliler
Roberto ArltSözler ve Alıntılar
Ah! Bir düşü kaybetmek, neredeyse bir serveti kaybetmektir.
Yine de yaşam başkadır. Ötekilerin algılayamayacakları kadar başka. Ruh yetmiş kilo etin içinde devinen bir okyanus gibi. Et de uçmak ister. İçimizde her şey, bulutlara kadar uçmak, bulutlar ülkesini gerçek kılmak ister ... ama nasıl?
İnsan yalnızca mucizelerin heyecanlandırabildiği hüzünlü bir hayvan olup çıktı.
İnsan birdenbire, yaşamda başına birşeyler gelmesi gerektiğini söylüyor ... Yaşam dönüşsün ve yenilensin diye.
İnsan mutluluğu ancak ve ancak metafizik bir yalana sığınarak elde edebilir.
Biliyordu, ah! Hem de çok iyi biliyordu! Ruhunu incitmekte, yok yere onu kirletmekte olduğunu biliyordu. İçine düştüğünde ölmeyeceği bir uçuruma yuvarlanan adamın bir karabasanda tanıdığı dehşeti yaşıyordu, bile bile çamurlarda sürünerek.
Çünkü kimi zaman, Tanrı' nın acımasına daha yaraşır olabilmek için iğrenç insanların yaralarını öpen şu ermişler gibi kendini aşağılamak isteği duyuyordu; bu insanlara acıdıkları için değil, onları cennetin yolunu böylesine iğrenç sınamalarda ararken görmekten usanç duyması gereken Tanrı' nın acımasına daha yaraşır olabilmek için. Ama bu görüntüler yok olduğunda ve artık bilincinde yaşamın anlamını bilmek isteğinden başka bir şey kalmadığında, kendi kendine: "Hayır, ben uşak değilim.. Onlardan biri olmadığım gerçek ... " diyordu.
Nefret değil,hayır,çünkü bizimle aynı rezillikleri yapabileceklerini bildiğimiz insanlardan asla nefret edemeyiz.