Napoli serisinin ikinci kitabında Lila ve Lénu hayatlarında farklı yönlere doğru ilerliyorlar. Lila artık "Sinyora Carracci" olarak yaşamaya alışmaya çalışıyor. Evlendiği kişinin düşündüğü kişi olmadığını anladıktan sonra boşluğa düşüyor. Lila'nın kendini bulmaya çalışmasını, bunu yaparken de hayattan ne beklediğini, neyin onu gerçekten mutlu ettiğini anlamaya başladığını görüyoruz. Lénu ise eğitimine devam ederek kimsenin gerisinde kalmadığından emin olmaya çalışıyor. Bu kitapta elinden geldiğince uzaklaşıyor Lila'dan ama ne kadar kaçsa da Lila'nın gölgesi hayatının üzerinden çekilmiyor. Lénu için de kendini tanımaya başladığı ve tek başına var olabildiğini kanıtladığı yıllar. Hayatı boyunca kurtulamadığı yetersizlik hissiyle yüzleşmeye başladığını görüyoruz, sonunda çabalarının meyvelerini almaya başlıyor. Her ne kadar karakter olarak Lénu'ya benzesem de, bu kitabı Lila'ya hayranlık duymadan okumak mümkün değil. Bu kitapta öncekinden farklı olarak Lila'nın bakış açısından yazılmış olan kısımlar da vardı, yine de her saniye onun ne düşündüğünü merak ederek geçti. Her hareketi beni tedirgin etti ve heyecanlandırdı. Asla unutamayacağım karakterlerden biri olarak kalacak.
