“Eski insanlar duyardı, onların başta duyup da söylediği dile kaynadı, zaman zımbalanınca anlam kuşandı. Hele ses söze dönünce, bak sen, Şuri kirli kara oldu. "
Ağzını kocaman açıp nefes almak istersin, hava yetmez, ciğerlerin bomboştur ve o boşlukta bir sıkışıklık duyarsın, yürek sıkışması dersin, canın içlere çekilir, elinle üstüne basıp yoklayamazsın. Bunu ilk duyduğunda çocuksan o darlık daha da büyür, içine sığsan sığılmaz dışına çıksan çıkılmaz.