Önceki kitap ile arasında ne yazık ki çok zaman farkı var. Biz görmemişken Anne 6 çocuklu bir anne haline gelmiş ve yeni yaşamını yerine oturtmuş bile. Işıltısını çocuklarına saçmış olduğunu ve onları hayal gücüyle yetiştirdiğini görmek çok güzeldi ama. Kasabadakiler bu Ingleside'lı çocuklar biraz tuhaf diyedursun, Anne de çocuklarının ona anlattıkları küçük sorunlarını gülmeden dinlemeye çalışıyor ve onlara her zaman en iyi şekilde yol göstermeyi başarıyor.
Kitapta gerçekten çok sıkıcı bulduğum kısımlar vardı, sayfalarca süren dedikodu anları gibi. Ve her zamanki gibi daha çok Anne görmek istiyorken bu kitap hep başkalarının, çoğunlukla da çocukların hikayelerine odaklıydı. Serinin diğer kitaplarına göre çok daha az coşku vericiydi. Ayrıca, her ne kadar Anne tamamen mutlu olmayı ve etrafındakilerle harika bir dünya oluşturmayı başarsa da, yazmayı ve diğer hayallerini bırakıp yalnızca ev hayatına odaklandığını görmek beni üzdü, dizi devam etseydi eminim Anne'in hayatı çok daha farklı ilerlerdi. Kısacası, kitap çok daha güzel olabilirdi ama olsun Anne'i bu kadar görebilmek de güzel diyorum.
