Akledebilen ilk insan, gökyüzüne baktığında ne hissetmiş olmalı? Sonsuz karanlıkta kendisini bu dünyada hapsedilmiş olarak mı, yoksa karanlık ufka bakarak daha da ilerisini merak ederek, tam da o andan başlayarak kendisini geliştirme yolunu seçerek mi? Bilemeyiz, ikisi de olabilir ya da hiçbiri. Ama görünen o ki, gökyüzü bize bu dünyada yaşamamız gereken ve kurmamız gereken düzen konusunda her zaman destek olmuş. İster ruhsal hikayeler yaratma konusunda, ister zamanı planlayıp sistemi yaratabilme konusunda... Ufuk açıcı bi kitap.
