20. yy dilbiliminin kurucusu olan F. de Saussure, başka bilimlerin egemenliğinden kurtardığı dilbilimde yöntemsel bir devrim yaratarak dizge incelemeleri dönemini başlatmış, yapısalcılığa giden yolu açmıştır. Toplumsal nitelikli dil olgusuyla bireysel özellikli söz olgusunu birbirinden ayırt ederek birinci olguya öncelik tanımış, dili gösterge dizgeleri arasındaki ayrıcalıklı yerine oturtmuştur. Çağcıl dilbilim Saussure’de ilk güçlü anlatımını bulduktan sonra Avrupa’da özellikle N.S.Trubetskoy, G.Guillaume, L.Tesniere, L.Hjemslev, A. Martinet gibi kuramcılar aracılığıyla insan bilimleri arasındaki seçkin yerini almıştır.
Seçkimizde yer alan kuramsal çalışmalarda, çekimli eylemi, tümcenin yöneticisi niteliğinde ele alan ve geleneksel özne-yüklem kalıbını kıran Tesniere, Kopenhag Okulunun önderi, bir tür “dil cebiri” oluşturmayı amaçlamış olan Hjemslev, Avrupa yapısalcılığının günümüzdeki en canlı akımı olan işlevselciliğin sözcüsü, Prag Dilbilim Çevresinin bir uzantısı olan çalışmalarıyla Martinet gibi Avrupa kökenli biliminsanlarının yazılarını bulabileceğiniz gibi; Amerika’da Saussure’den bağımsız, ama kimi yönlerden onunkilere koşut ilkelerden yola çıkan Sapir gibi kuramcıların, dil olgularını bir davranış biçimi olarak ele alan Bloomfield, tümevarımlı bir yol izleyen, dağılımcılık üzerine çalışmalar yapan Harris ve Üretici-dönüşümsel dilbilgisi kuramcısı Chomsky’nin yazılarını ve bunların yanı sıra Bir yönüyle Avrupa, bir yönüyle de Amerikan dilbilimini yansıtan Jakobson’un iki kıta dilbilimi arasında kurduğu köprüları, sağladığı bağlantıları bulabilirsiniz.
