Yokuş
Anıl Yılmazİletiler
Kuracak başka bir hayal kalmayınca İç Sıkıntısı boğazıma doğru ilerlemeye başladı. Bu sırada da bir Y harfi, defterin arasından başını uzatıp etrafı kolaçan ettikten sonra hızla geldiği yere girdi. Defterin içine ne yazdığımı hatırlamaya çalışırken de tekrar başını uzattı. Bu sefer rahattı. Demek oluyor ki başını ilk uzatışında rahat değildi. Tedirgin de değildi ama rahat olmadığı kesindi. Sürekli etrafa bakıyordu. Benim için pek etraf sayılmasa da dört duvarın arası onun için bir etraf olmalıydı. Büyüklüğüne bakılırsa da bir kelimenin baş harfi... Onu fark ettiğimi anlar anlamaz da gittikçe büyüme başladı. Bu sayede anlamının daha kuvvetli olacağını zannediyor olabilirdi. Ya da arkasındaki harfleri saklamak istiyor. Yine de emin değilim. 
Yokuş
YokuşYokuş
Kuracak başka bir hayal kalmayınca İç Sıkıntısı boğazıma doğru ilerlemeye başladı. Bu sırada da bir Y harfi, defterin arasından başını uzatıp etrafı kolaçan ettikten sonra hızla geldiği yere girdi. Defterin içine ne yazdığımı hatırlamaya çalışırken de tekrar başını uzattı. Bu sefer rahattı. Demek oluyor ki başını ilk uzatışında rahat değildi. Tedirgin de değildi ama rahat olmadığı kesindi. Sürekli etrafa bakıyordu. Benim için pek etraf sayılmasa da dört duvarın arası onun için bir etraf olmalıydı. Büyüklüğüne bakılırsa da bir kelimenin baş harfi...
Avangard Bir Roman
Öldürülmek İsteyen İnsan onu öldürecek olan kişinin duygularını, Öldürmek İsteyen İnsan ise öldürdükten sonra hangi duyguya sahip olacağını merak ediyordu. Tabut kullanılmak, Mezar da bir an önce kapanmak istiyordu. Bu dört istek birbirine ne yapacaklarını bilmeden bakıyor, öylece duruyordu. Bu duruşun bitmesi içinse ilk olarak Öldürmek İsteyen İnsan’ın ha-rekete geçmesi gerekiyordu. Çünkü bütün bu istekler onun hamlesiyle başlayacaktı. Bu yüzden diğer üçü beklerken o, yanında duran cinayet fikriyle konuşuyordu. Yokuş
İyice alçalmaya başlayan çizgiler yüzünden insanlar kendilerini boylarına göre uzun veya kısa cümleler olarak görüyor. Ve neredeyse hepsi bir an önce bitmek için sonlarına koyacak nokta arıyor. Ancak Soru İşareti satırlarının sonuna gelerek durduğu için işleri oldukça zorlaşıyor.
Soru İşareti hangi insan satırının altında bir kaç saniye dursa hemen tekmelerle kovuluyor ama bu bir kaç saniye bile onların "acaba cevabım ne?" sorusunu sormalarına yetiyor. Yokuş
Yokuş
Kuracak başka bir hayal kalmayınca İç Sıkıntısı boğazıma doğru ilerlemeye başladı. Bu sırada da bir Y harfi, defterin arasından başını uzatıp etrafı kolaçan ettikten sonra hızla geldiği yere girdi. Defterin içine ne yazdığımı hatırlamaya çalışırken de tekrar başını uzattı. Bu sefer rahattı. Demek oluyor ki başını ilk uzatışında rahat değildi. Tedirgin de değildi ama rahat olmadığı kesindi. Sürekli etrafa bakıyordu. Benim için pek etraf sayılmasa da dört duvarın arası onun için bir etraf olmalıydı. Büyüklüğüne bakılırsa da bir kelimenin baş harfi... Yokuş
Yokuş
İntihar fikri parçaları yöntemi içinde mi barındırıyordu yoksa yöntem girdiği zihinle birleşince mi oluşuyordu, bilmiyorum. Şu an tek bildiğim Kendini Gırtlaklayan İnsan'ın boğazını oldukça kararlı sıktığıydı. Vücudunun refleksleri bile bu kararlılık karşısında çaresiz kalıyor, amacın gerçekleşmesine sessizce boyun eğiyordu. Bu sayede de içindeki hayatı çıkarabildiği kadar dışarıya çıkarıyor, sevinçle can çekişebiliyordu. Tabutun İçindeki İnsan ise içerideki havanın bir an önce bitmesi için sabırsızlanıyor, yardım etmenin verdiği mutlulukla içerideki havayı bir an önce bitirmek için olabildiğince hızlı nefes alıp veriyordu. İkisinin de içinde oldukça az hayat kalmıştı. Yokuş
Yokuş
Çıplak İnsan, özneleşmenin verdiği güvenle sağ kulağına sürekli bir şeyler fısıldıyor; bir yandan da göz ucuyla üzerine doğru gelen duvarı izliyordu. Duvarsa her şeyden habersiz içgüdüsüyle ilerlemekten başka bir şey yapmıyordu. Ancak insana üç adım kala ve hiç beklemediği bir anda en pürüzlü yerine öyle ateşli bir öpücük aldı ki olduğu yerde çakılıp kaldı. Yokuş
Yokuş
İntihar fikri parçaları yöntemi içinde mi barındırıyordu yoksa yöntem girdiği zihinle birleşince mi oluşuyordu, bilmiyorum. Şu an tek bildiğim Kendini Gırtlaklayan İnsan'ın boğazını oldukça kararlı sıktığıydı. Vücudunun refleksleri bile bu kararlılık karşısında çaresiz kalıyor, amacın gerçekleşmesine sessizce boyun eğiyordu. Bu sayede de içindeki hayatı çıkarabildiği kadar dışarıya çıkarıyor, sevinçle can çekişebiliyordu. Tabutun İçindeki İnsan ise içerideki havanın bir an önce bitmesi için sabırsızlanıyor, yardım etmenin verdiği mutlulukla içerideki havayı bir an önce bitirmek için olabildiğince hızlı nefes alıp veriyordu. İkisinin de içinde oldukça az hayat kalmıştı...
Yokuş
Yokuş
İntihar fikri parçaları yöntemi içinde mi barındırıyordu yoksa yöntem girdiği zihinle birleşince mi oluşuyordu, bilmiyorum. Şu an tek bildiğim Kendini Gırtlaklayan İnsan'ın boğazını oldukça kararlı sıktığıydı. Vücudunun refleksleri bile bu kararlılık karşısında çaresiz kalıyor, amacın gerçekleşmesine sessizce boyun eğiyordu. Bu sayede de içindeki hayatı çıkarabildiği kadar dışarıya çıkarıyor, sevinçle can çekişebiliyordu. Tabutun İçindeki İnsan ise içerideki havanın bir an önce bitmesi için sabırsızlanıyor, yardım etmenin verdiği mutlulukla içerideki havayı bir an önce bitirmek için olabildiğince hızlı nefes alıp veriyordu. İkisinin de içinde oldukça az hayat kalmıştı. Ve ölümlerine saniyeler kala da sadece Kendini Gırtlaklayan İnsan bir şeyi yanlış yaptığını fark edebildi. Yokuş
Anıl Yılmaz
Yokuş
Çıplak İnsan, özneleşmenin verdiği güvenle sağ kulağına sürekli bir şeyler fısıldıyor; bir yandan da göz ucuyla üzerine doğru gelen duvarı izliyordu. Duvarsa her şeyden habersiz içgüdüsüyle ilerlemekten başka bir şey yapmıyordu. Ancak insana üç adım kala ve hiç beklemediği bir anda en pürüzlü yerine öyle ateşli bir öpücük aldı ki olduğu yerde çakılıp kaldı. Yokuş