Sözler ve Alıntılar
İnsan, anılarının toplamı. Toplum da öyle...
Dokuz yaşındayım. Beni, çocuk olmadığıma iyice inandırmışlar.
— Hay-yi-alel-felâââh.. Hay-yi-alel-felâââh! Türkçesi şu demek: «Haydi mutluluğa! Haydi kurtuluşa!...»
Minarelerden, «Haydi mutluluğa, haydi kurtuluşa! » çağrıları yükselirken, babamın dövdüğü annem de ağlıyordu.
Oysa ilerleme, hep başkaldırmalardan, aşırılıklardan, kabına sığmazlıklardan doğmuştur.
bana yalnızlığımı sevdiren, yalnızlığımın değerini öğreten erkeklere de, kadınlara da teşekkürler ederim.
Aramızda sevgiye değin hiçbir söz, davranış yok; ben böyle bişeyi gereksinmiyorum bile. Yalnız, hep birlikte olalım istiyorum.
Bizim anılarımızın okurlar için gerçekten önemi yoktur. Yaşamımız, geçim sıkıntıları içinde, cezaevlerinde, sürgünlerde, mahkemelerde, adliye koridorlarında, sorgularda, kovuşturmalarda, polis kafasıyla boğuşmakla geçti. Bunun anlatılacak, okurları ilgilendirecek nesi var? Bizim yaşamımız, herhangi bir yaşam... Ama biz bu zor yaşamdan ancak şeref duyarız.
Acaba, iktidarlar da yaptıklarından şeref duyacaklar mı?