Öncelikle ruhuna inşirah olmasını diliyorum satırlara her gözümüzün değişi ..
Bu davada insanın en çok canını yakan şey , Siyonistlerin işgal ettikleri topraklarımızın üzerine hapishaneler kurmaları ve bu hapishanelerde Abdullah Bergusi gibi nice mücahidleri çeşitli işkencelere maruz bırakmalarıdır . Ve bunca zorluğa rağmen hapsedilmem halvet , herşeyden soyutlanmam seyahat , öldürülmem ise şehadettir diyen bir adamı okuyacaksınız bu kitapta .2003 yılından beri tutuklu olan Bergusi bu ikinci kitabında tek kişilik hücre yaşantısından ve o hücrelerin zehrine karanlığına rağmen kalemi ile verdiği mücadelenin büyüklüğünü anlatmaktadır . Bunca zorluğa baş koyarken , masum bir isteği gözlerimin dolmasına sebep olmuştur ; karpuzun tadını unutmamak .. 2003 den beri ağzına koyamadığı karpuzun tadı için şu cümleleri söylüyor kendisi ; en çok bal gibi tadını unutmaktan korkuyorum .. bu yüzden karpuz yediğiniz vakit , bu meyvenin Filistinli bir esirin en çok sevdiği meyve olduğunu ve onu yemek için can attığını bilin ..
