Yorgunluk Üzerine Deneme
Peter HandkeYorgunluk Üzerine Deneme Gönderileri
Yorgunluk Üzerine Deneme kitaplarını, Yorgunluk Üzerine Deneme sözleri ve alıntılarını, Yorgunluk Üzerine Deneme yazarlarını, Yorgunluk Üzerine Deneme yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
gerçek yorgunluğa da yakışan kalkmak değil oturmaktır, değil mi? Artık ağarmış saçlarına karşın hep telaş içindeki oğlu tarafından sürüklenen o yaşlı kambur kadının, çay bahçesinde dediği gibi: "Ah, biraz daha oturalım!"
Sayfa 61Kitabı okudu
Yorgunluk: Bütün krallar düş görmeden uyurlarken, düş gören tek kralın parmağına dokunan melek.
Sayfa 58 - Nisan yayınlarıKitabı okudu
“Ama tıpkı doğru sorular sormaya olduğu gibi, gerçek yorgunluğa da yakışan kalkmak değil oturmaktır, değil mi? Artık ağarmış saçlarına karşın hep telaş içindeki oğlu tarafından sürüklenen o yaşlı kambur kadının, çay bahçesinde dediği gibi:
"Ah, biraz daha oturalım !"
“Herkese, alabildiğine kendine özgü, anlatan yorgunluklarını hatırlatmak istiyorum. Ve bu yorgunluklar denemenin sonunda görsellik de kazanacak; belki de biraz sonra, gerektiği kadar yorulduğum zaman...”
“Çünkü iki yorgunun başına gelen bir ömür boyu sürer artık: o iki kişi birbirlerine öyle kapılmış olmak kadar kalıcı bir şey daha tanımazlar ve ikisi de bunun yinelenmesi için bir gereksinim duymaz, hatta bundan kaçınırlar.”
“Yazmanın ardından gelen böyle saatlerde dokunulmaz biriydim ben -benim anladığım anlamda dokunulmaz, yani unutulmuş bir köşede bile olsam, deyim yerindeyse, tüm heybetimle kurulurdum;
"Dokunma bana!".
Ve gururlu yorgun kendine dokunulmasına izin verdiğinde bile sanki dokunulamıyordu ona.
- Bir açılma olarak, hatta dokunulmanın ve dokunabilmenin doyumu olarak yorgunluğu çok sonraları yaşadım ancak.”
“Yazmanın ardından kentin sokaklarına çıktığımda kendimi eskiden olduğu gibi, yine oradaki kalabalığa ait görmüyordum. Ancak bu kez eşliğindeki duygu çok farklıydı: Sıradan gündelik yaşama katılan biri olmamak beni hiç rahatsız etmiyordu; tersine yaratım yorgunluğum içinde, bitkinliğin sınırındayken bana enikonu tatlı bir duygu veriyordu bu: Toplum değildi bana kapalı olan, ben topluma, herkese kapalıydım.”
“Uykusuz ve içe kapanık olmadığım, ayık bir yorgunlukla yürüdüğüm halde, toplumdan yalıtılmış bulurdum kendimi ve bu korkunç bir andı; herkesin tersi yönde, yitikliğe doğru giden tek kişiydim.”
“İçten içe kendisinin bile özlemini çektiği cezaya kavuşmadığı sürece, son hırıltılı nefesini verinceye dek, onu bu dünyadaki hiçbir şey yormayı başaramayacaktır.”