Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül
Ayfer Feriha NujenYüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül Gönderileri
Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül kitaplarını, Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül sözleri ve alıntılarını, Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül yazarlarını, Yüzü Avuçlarında Solgun Bir Gül yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her boncukta büyük bir hasreti, özlemi selamla salavat ediyordu. Allah'ın elçilerine kendi diliyle....
Morfin, esrar, eroin ve sonunda kontrolden çıkmış radikal bir İslamcı gibi istiyordu ölmeyi... Nasılsa Allah'ı ona cenneti vaat ediyordu. Ne dense, yaptıklarından sonra, "Allah büyüktür!" demeden edemiyordu. Ve Allah, gerçekten büyüktü! Böylelikle bu riyakârlar kervanına kolayca girebiliyordu.
Saygının yalanı olurdu da, sevginin yalanı olur muydu hiç! Yaz içinde parmağına geçen yüzük, yakında boynuna geçecekti. Düğüm düğüm yutkunuyordu bu kalabalığın içinde.
Yeryüzündeki topraklar kadar çeşitliydi insanlar... Bataklıkların sinsiliği vardı kiminde, kimi eriyen taşlar gibiydi. Kimileri vardı ki, ne ürün veriyordu, ne de yaşamaya el... Bazı insanlar vardı ki, işte öyleydi...
Beşeriyetin köpeği olduğu nefsine kendini durmadan kurban ediyordu... Düşüyordu, eşref'i mahlûkatlıktan edepsizlik makamına...
Kendi kıyametinin ateşinde çığlık çığlığa sesleniyordu kendine...
Bu, bütün hayat boyunca hep böyle olacaktı. Birbirleri için düşüncelere bürünecek, fakat asla birbirilerini anlamayacaklardı.
Yalnızlığına bir ortak bulduğunda dinecekti bu hisleri... Sezgilerin işlediği bu anlık cinayetlerden sıyıracaktı o zaman kendini...
Yazgül, dersten iyice kopmuştu. Yağmur, yine uyukluyordu. Reşat'in umurunda mıydı sanki bütün bu okul? Herkesin kaygısı yalnızca şuydu: Onüne geçebilecek miyim?' bir diğeri için...
Başka zannedilen ta kendileriydi, kendi sesleriyle ona gitmiş, ondan dönüyorlardı yine...